Pracujące mamy rocznych dzieci jak dajecie sobie radę

Bo ja szczerze mówiąc jestem wykończona. Mąż wraca na weekendy, a ja po pracy praktycznie nic nie robię w domu, bo nie mam siły, sprzątam w sobotę, a co 2 dni odkurzam, no i oczywiście codziennie naczynia. Stosy prania się piętrzą non stop, dziecko nie chce się odkleić od nogi. Jak wygląda Wasz dzień?

Nie jest latwo - wracam po pracy i trzeba mieszkanie ogarnac, a syn chce sie pobawic przynajmniej troszke tylko z mama. Jest czasem naprawde glupio. Czasem udaje mi sie wspolnie z synem zmywarke wyproznic albo pranie powiesic - on jest dumny, ze pomaga. Ale czasem on w ogole na to nie ma ochoty i wtedy robie z nim puzle a dom ogarniam jak spi.

Moja w dodatku niewiele sypia, więc jestem jak zombie...

moja mała ma już 3 lata ale doskonale pamiętam jak to jest, wróciłam do pracy jak mała miała 5 miesięcy i wyglądało to tak. W nocy na zmianę z mężem wstawaliśmy po 3 4 razy do małej o piątej do pracy, w pracy ledwie na oczy widziałam a po pracy ledwie weszłam do domu to małą na ręce i z nią gotowanie obiadu, sprzątanie w domu pranie prasowanie jej ciuszków zabawa wieczorem kolki do jedenastej kołysanie do snu i mój dzień się kończył gdzieś po północy....koszmar

pracuję, karmię piersią mojego roczniaka a dziecko starsze chodzi do szkoły, mąż wraca do domu zazwyczaj koło 18.00, czasami po 16.00. Po powrocie do domu karmię dziecko, podgrzewam obiad, czasami robię surówkę lub gotuję kaszę, jem a potem bawię się z młodszym, żeby nacieszyło się mną, później przygotowuję jakiś posiłek obiadokolację, kolację w zależności co jedliśmy. Mąż wraca z pracy bawi się z maluchem, pilnuje przy kolacji a ja ogarniam dom lub ćwiczę. Kąpie młodsze i kładę spać koło 20.00, idę do kuchni zamarynować mięso lub podgotować bulion na zupę na 2-3 dni, w tym czasie rozmawiam ze starszym jak w szkole itd, czy odrobione lekcje, zazwyczaj tata pomaga, jak jest problem. Biorę prysznic i koło 22.00 kładę się z się z książką. Jak mam obiad zrobiony poprzedniego dnia to czytam książkę od 21.00 czasami dam radę ze 2h, czasami usypiam po kilku kartkach. Mąż też ogarnia dom, sprzątam zazwyczaj w weekendy. W te dni które mam obiad albo jedliśmy u któryś rodziców chodzę na basen (starsze ze mną) albo ćwiczę w domu. Sporadycznie ale bywa, że mąż robi obiad, czy pranie ale jak jest w domu to zazwyczaj bawi się z dzieckiem i ja mam chwilę dla siebie albo robię co pilniejsze. Jak widać poplątanie z pomieszaniem, zadnia wykonuję według potrzeb, nie jestem jakąś pedantką, która robi wszystko z zegarkiem i notatnikiem w ręku.

oczywiście jak mam do wyboru pójść na spacer z maluchem a wyszorować kafelki, to wybieram spacer.

To ze straszym masz tylko ten czas jak rozmawiaciejak bylo w szkole i czy odrobil lekcje? Ilestarszy syn ma lat? Bo wracasz, bawisz sie z mlodszym zeby sie nacieszyl, potem maz wraca i bawi sie z mlodszym, potem ty przejmujesz, kapieszi kladziesz spac. Zauwazylas znaczna dysproporcje pomiedzy czasem poswieconym mlodszemu i starszemu? Chyba ze o czyms nie napisalas, ja tylko wnioskuje z Tego co napisalas.

oczywiście, że mam czas dla starszego tylko jest w szkole codziennie do 16-17 i zanim wróci odrobi lekcje to ma czas dla mnie tylko po 20.00, jak napisałam chodzimy razem na basen a mamy więcej czasu w weekendy.

dla starszego dziecka, nie syna bo to córka :D

dla mnie to chore - decydowac sie na dziecko i od razu wracac do pracy, kiedy dziecko jeszcze jest nieodchowane :(.

To ty badz zdrowa i siedz z nim nawet do pelnoletnosci.

dla mnie to normalne, to nie te czasy że kobiety były gosposiami domowymi.

Ja tez pracuje, i nie wiem czy sie tu zaliczam, bo przeszlam z pelnego etatu na weekendy, i moja córka ma juz 2,5 roku, chodz odkad skonczyla rok nic sie nie zmienilo z moja praca, nie dalabym rady pracować na pelny etat bo zmiany zaczynaja sie nawet o 3 rano, także teraz od pn do pt mamy luzik, za to w weekend chodze jak zombi, praca jest wykanczajaco stresujaca, chociaz siedze wiekszosc dnia na d***e..padam na ryj, wstaje o 2 rano, i w domu nie robie absolutnie nic, nawet z mala sie nie bawię bo nie mam sily..

taaaa, gosposiami ;). z opisow tutaj wynika, ze te co wrocily do pracy sa gosposiami, niankami i pracownicami w JEDNYM! po kiego robic se dziecko i dojladac spbie tyle roboty, zeby poza starymi obowiazkami (czyli praca) miec jeszcze nowe?? ja bym sie w zyciu nie zdecydowala na dziecko, gdybym miala tyrac w domu i w pracy przy tak malym dziecku! no chyba, ze mialabym calodobowa nianke i sprzataczke.

Co jest w tym chorego? Mama może chce się również realizować zawodowo, może nie preferuje siedzenia w 4 ścianach lub prowadzić rozmów z innymi mamami o kupkach itp., albo co częstsze w tym kraju, nie mogą sobie pozwolić na dłuższe siedzenie w domu, bo kredyt, bo wizja utraty pracy, różnie w życiu bywa.

Bardzo lubię swoją pracę, więc dlaczego miałabym zamknąć się w 4 ścianach z dzieckiem. Boli to was, ze ktoś lubi swoją pracę? Mam odskocznie od domowych obowiązków, mąż nie ma wymówek jak proszę go aby zrobił coś w domu, poza tym mąż pracuje więcej godzin niż ja, to chyba jasne że wtedy ja robię więcej w domu? Po za tym za trud, teściowie często zapraszają nas na obiad np w sobotę albo niedzielę i nie dość, że nie muszę gotować to jeszcze zajmą się maluchem a ja mogę spokojnie wyskoczyć gdzieś sama.

no to ok - jesli masz prace i nie jestes obciazona dzieckiem. ale jak czytam opisy: dziecko wisi mi na nodze, a ja gotuje obiad, bo wrocilam z pracy, a potem o 20 mam czas, zeby spytac starsze dziecko, czy wszystko u niego ok... to sie pytam: po kiego decydowac sie na dziecko, jak potem ma sie tak zyc 0_o? czyli robic wszystko: w domu, w pracy? kucharki, sprzataczki, nianki, etatowe pracownice, matki, zony - wszystko na raz. dla mnie to zenujace, a nie jest to powod do dumy.

ja w pracy odpoczywam można powiedzieć w porównaniu z tym jak siedziałam sama z dzieckiem,ale lekko nie jest,codziennie to samo,non stop przy dziecku,ta monotonnia mnie dobija i nic nie jestem w stanie przy niej zrobić, dzięki Bogu maz w nocy wstaje do malej bo chodziłabym jak zombie no i o tyle mam dobrze,ze obiad zazwyczaj mam gotowy po pracy bo tesciowa czasem ugotuje

22.10.13 [zgłoś do usunięcia] gość Bardzo lubię swoją pracę, więc dlaczego miałabym zamknąć się w 4 ścianach z dzieckiem. Boli to was, ze ktoś lubi swoją pracę? Mam odskocznie od domowych obowiązków, mąż nie ma wymówek jak proszę go aby zrobił coś w domu, poza tym mąż pracuje więcej godzin niż ja, to chyba jasne że wtedy ja robię więcej w domu? Po za tym za trud, teściowie często zapraszają nas na obiad np w sobotę albo niedzielę i nie dość, że nie muszę gotować to jeszcze zajmą się maluchem a ja mogę spokojnie wyskoczyć gdzieś sama. He he to napisałam ja, ta sama co wieczorem rozmawia ze starszym dzieckiem i od razu napisałam, że czasami jadamy u teściów i wspomniałam o rodzicach chociaż, to sporadycznie.

jak tylko wchodzi to pytam się czy wszystko ok apotem jest na czas na babskie gadanie, jak w szkole to nie tylko oceny, które i tak na bieżąco widzę, bo mamy elektroniczny dziennik. Co w szkole to też, kto co powiedział, miał ubrane, pokłócił się, z kim chodzi itd Poczekaj aż będziesz miała nastolatka w domu, czy będzie miał czas całe popołudnie z tobą gadać.

tez bylam nastolatka i mama miala dla mnie wiecej czasu niz po 20 ;). wiadomo, moglam nie korzystac z tego, bo mialam inne zajecia, ale wiedzialam, ze ten czas ma. a ty uwazasz, ze to normalne i wystarczajace, ze masz czzas po 20 i idziesz na basen z nia. skoro masz super prace i sie w niej spelniasz, to ma co ci drugie dziecko? zeby ci na nodze wisialo w czasie gotowania obiadu ;)? tyracie na 3 etaty, a potem sie dziwicie, ze zdrowie nie to, relacje z mezem nie te, dzieci maja zal, ze malo czasu im poswiecalyscie, a w pracy awansowaly i tak singielki, bo sa bardziej dyspozycyjne. po co robic wszystko na raz??

chyba nie mówisz o mnie, bo ja nie byłam singielką świadczy o tym chociażby różnica wieku dzieci, napisałam po polsku moje dziecko wraca do domu późno więc co mam zrobić, iść do niej na zajęcia? Skoro wraca po 16-17 to znaczy że mam na siłę siedzieć z nią, skoro ma wtedy inne zajęcia jak chociażby wziąć prysznic, odsapnąć w spokoju. Po drugie znów kłania się czytanie ze zrozumieniem nie chodzimy na basen po 20.00,kolejna rzecz jestem w domu całe weekendy i wtedy siedzimy całe dnie razem albo idziemy razem do dziadków.

pracować od 7.00 do 14.00 (normalnie do 15.00) to są 3 etaty? Ktoś chce się przyczepić to zawsze coś znajdzie.

nie przejmuj się siedzenie w domu pada niektórym na mózg.

nie napisalam, ze chodzisz z nia na basen po 20. nigdzie nie napisalam tez, ze jestes singielka. brak dalej odpowiedzi na moje pytanie: po co ci drugie dziecko, skoro dla starszego czasu za wiele nie masz (w mojej ocenie), pracujesz zawodowo, masz dom na glowie, a mlodsze wisi ci na nodze? jak sie robi wszystko, to nic nie robi sie porzadnie. nie widze nic godnego nasladowania ani pochwaly w takiej postawie. ja jak planowalam dziecko, to zastanawialam sie, jak pogodzic wszystko ze soba, zeby to nie bylo ani kosztem moim ani meza ani dziecka. a nie najpierw bobas, a potem bobasa sru do zloba czy nianki, a sama sie spelniac do pracy 3 miesiace od porodu ;).

3 etaty czyli praca zawodowa, dziecko i praca domowa!

uważam, że mój mąż karierowicz zaniedbuje mnie i dzieci, bo pracuje. Powinien siedzieć z nami w domu a żywić mogłaby nas opieka albo może pani kafeterianka powie z czego żyć :D

a czy twoj maz po pracy gotuje obiad, wisi mu dziecko u nogi, sprzata, pierze, zabawia, kapie i przewija? jesli tak, to jest tak samo glupi, jak wiekszosc bab, ktore daja sie wmanewrowac w taki uklad ;).

nie umiesz czytać, czy mam nie posyłać dziecka do szkoły aby mogło spędzać czas ze mną? Mam robić z nastolatka dzidziusia? Czy ja napisałam, że dziecko wisi mi na nodze? NIE więc skończ z tym głupim tekstem, bo moje dziecko umie zabawić się samo na tyle abym mogła wstawić obiad.

u nas przylatują gołąbki i zjadają kurz i myją naczynia... to chyba normalne, że dzielimy obowiązki na dwoje. Pewnie twój książe mankietów nie może zmoczyć.