Czy jest tu ktoś jeszcze kogo rodzice wypaczyli emocjonalnie na całe życie swoj

ą nadopiekuńczością. Moja sytuacja jest taka. Byłem zdaniem innych w miarę atrakcyjnym, niczego sobie, sympatycznym człowiekiem w wieku 21 lat. Niestety rodzice sprawili, że jestem teraz zupełnie samotnym człowiekiem, mającym tylko studia, pracę i mieszkającym z nimi. Całe życie mnie ograniczali i to z biegiem czasu nawet coraz bardziej. Stawałem się coraz bardziej zamknięty w sobie. Przestałem zapraszać znajomych do domu, bo czułem cały czas stres przez obecność rodziców. Utraciłem kontakt ze wszystkimi. Nie mogę chodzić i się bawić, a nawet gdybym chciał to nie wiem czy potrafię. Jeśli chodzi o karierę to idę do przodu, jednak emocjonalnie chyba już przegrałem. Nie umiem już nawet zagadać do dziewczyny, a związki, które nawiązuję( zazwyczaj z inicjatywy kobiet) szybko się rozbijają przez to jaki jestem. Czuję, że wyryli nieodwracalne zmiany w mojej psychice i do końca już będę takim nietowarzyskim, samotnym, zamkniętym w sobie człowiekiem. Zapraszam do opowiedzenia swoich historii i przemyśleń. Po to jest ten temat.