dlaczego w żadnej dziedzinie życia mi się nie układa

myślałam, że świat działa na zasadach równowagi czy innego g***a a ja chyba jestem dowodem na to że taka zasada nie istnieje rodzina z*****a, całe dzieciństwo pod górę, przez to co wycierpiałam powinnam mieć raczej super start w dorosłe życie a tymczasem ni cholery. wieczne problemy z pracą i pieniędzmi, tam gdzie chcę pracować i wiem że będzie to bajka, a nie praca mnie nigdy nie przyjmą z racji zerowych predyspozycji, do braku kasy i pracy dochodzi okrągłe ZERO znajomych (siedzę w domu non stop z tego powodu) i niefart w związkach - nie dość, że od 5 lat kocham faceta poza moim zasięgiem to jeszcze od paru miesięcy tęsknię za kimś kogo sama odesłałam do diabła. mam 26 lat i nie mam nic, ani farta w żadnej dziedzinie życia, ani predyspozycji, które mogłoby mi ten fart zastąpić. jak ja mam sobie radzić z czymkolwiek skoro kasy nie mam, satysfakcjonującej roboty nie mam, znajomych nie mam i zadatków na faceta tym, bardziej nie? :(

mam identycznie jak Ty....jakbym czytala o sobie...

wiem jak to jest. Staram się coś robić, działać ale do pewnych rzeczy, tak jak piszesz, też nie mam predyspozycji. Nie wychodzi mi ani w życiu zawodowym ani uczuciowym/towarzyskim

szczerze mówiąc wolałabym być sama z takim problemem, fakt że ktoś podobnie użera się z życiem jak ja jest jeszcze bardziej dołujący :(

a najgorsze jest to że już nie wiem czego się chwytać, co zrobić zeby było chociaż trochę lepiej

mam bardzo podobnie jak Ty...w zadnej dziedzinie zycia nie układa mi się a mam już 35 lat.. -znajomych zero- zawsze trafiam na fałszywe pewne siebie osoby ktore maja mnie gdzies, fałszywe koleżanki które nigdy nie maja dla mnie czasu...reszta ma rodziny dzieci i swoje towarzystwo - KAZDA znajomość z facetem konczy się porazka-poznaje skończonych idiotow na 5 minut,wiecznych singli,piotrusow panow,cwaniaczkow większość przez net niestety bo nie pojde sama na impreze....znajomości koncza się po paru spotkaniach albo nawet nie zdaze spotkać się i jest już cisza,zero kontaktu..przez nieudane znajomości z facetami stalam się bardzo nerwowa i zakompleksiona,czesto placze i miewam stany depresyjne.. - praca? również nie napawa optymizmem..w każdej firmie jakiej pracowałam -UPADLOSC...co jak wiadomo wiaze sie z utrata pracy.. - wygląd? niby jestem zadbana i ladna ale wiele bym w sobie zmienila... Nie jesteś sama.mam nadzieje ze pocieszyłam?

20.11.13 gość 100% ja... po części pociesza, że nie tylko ja mam taki problem, a po części dołuje, bo skoro 35-latka jest podobnym przypadkiem to już tracę nadzieję, że ja sama kiedykolwiek coś zmienię skoro nie mam na to żadnych perspektyw. ech, życie jest beznadziejne :(

bo sie nie modlisz i nie przestrzegaszdekalogu bo kto przestrzega temu bog blogosławi i we wszytkim mu sie powodzi

a ile masz lat? ja niestety już 35...czuje ze nic dobrego mnie już w zyciu nie spotka..napisałam ci to wszytsko wyzej po krotce ...zebym opisala ci kazda moja sytuacje z facetami,znajomymi i praca to bys naprawdę oniemiala..NIE WIEM DLACZEGO TAK SIE DZIEJE W MOIM ZYCIU..co ja takiego w sobie mam ze mam takie zezowate szczęście? niestety mamy chore czasy,liczy się tylko wygląd bywanie i stanowiska...facetow interesują tylko bogate piękne i niezależne kobiety...wygląd modelki,wiecznie szczesliwej..nikt nie chce wiazac się na stale,pisze ci wszystko z mojego dosiwdczenia... praca? w firmach w d****h się ludziom poprzewracalo,nie liczy się człowiek tylko cyferki oraz jak najmłodszy rocznik.. znajomi? teraz o to ciężko..ludzi ciagnie do barwnych osob ( z kasa klasa znajomościami,osob ktore maja ciekawe zycie,atrakcyjnych itp. ) NIESTETY a jak to wygląda u ciebie? faceci? znajomi? praca?

u mnie większość niepowodzeń chyba przez mój introwertyzm, ludzie nie chcą mieć spokojnych cichych znajomych, każdy woli towarzyskie, wygadane osoby; faceci też wolą ekstrawertyczne kobiety, do pracy też szukają pewnych siebie,komunikatywnych osób.

ja jestem raczej towarzyska osoba a mam tak jak napisałam wyzej..nie wiem gdzie lezy problem...

upup

a ja jestem typem samotnika, wole sie zaszyc w domu z chlopakiem ,raz na pol roku wyjsc na dyskoteke. w tuygodniu chodze do szkoly to barrdzo sie ciesze kiedy wracam do domu i moge caly wieczor przesiedziec w domu. ale kiedy idzie weekend to troche czuje sie samotnie. ale to tez dlatego ze mieszkam sama. nie mam z kim pogadac itd

a gdzie poznałaś chłopaka? bo takim samotnikom często trudno jest kogoś poznać

poznalalam go akurat za czasow mlodosci kiedy sie szlajalam z 'towarzystem', ale polecam portale randkowe, bezpieczna i wygodna opcja

Znajdź coś, w czym jesteś dobra i co się układa i tego się trzymaj :) Co to za praca, że piszesz nie masz predyspozycji?