bezrobotny facet

Pisze tutaj, poniewaz glupio mi na ten temat rozmawiac ze znajomymi. mianowicie niepokoi mnie podejscie mojego chlopaka do pracy - niby szuka, niby sie zalapie, ale zaraz ktos lub cos go wkurzy i rezygnuje. Pomyslalabym, ze to len, ale np. w domu mozna powiedziec, ze pali sie do roboty - nie ma u niego czegos takiego, ze wstanie i wyleguje sie caly dzien przed TV. Zawsze ugotuje, posprzata, naprawi kazda usterke - dlatego w tej kwestii potrafi mnie zmylic co do swojego lenistwa. Chcialabym rozpoczac zycie na wlasna reke, on tez chcialby, zebym wprowadzila sie do niego (mieszka jeszcze w domu rodzinnym) - ale ja mimo wyksztalcenia bezskutecznie szukam pracy, a na garnuszku jego rodzicow nie mam zamiaru siedziec. On natomiast podczas samego tego roku mial mozliwosc pracowania w kilku miejsach, no ale...wlasnie, jak wyzej. Teraz niby znowu szuka. Co zrobic w takiej sytuacji, martwie sie, ze juz cale zycie bedzie tak mial...z drugiej strony w zyciu codziennym jest pracowity. Jak myslicie, czy sa jakies sensowne rokowania na przyszlosc ?