przegrana młodość

Przypadek, nudziło mi się w pracy więc tu zajrzałam. Pomyślałam tak jak Ty, że nikt mnie tu nie zna, nie wie i się nie domyśli kim jestem i że mogę napisać co mi leży na wątrobie. Znam specyfikę tego forum i wiem jacy tu są ludzie, czego się można spodziewać. Jestem zaskoczona tym wątkiem, obyło się bez dziwaków.

nie jestem sam bo chce. mam pecha chyba poprostu :-) nie uważam, że mam czas, bo nigdy nie wiadomo co bedzie. nie myślę o tym na zapas. byc może nie jestem pociągający fizycznie. może coś jest w moim charakterze nie tak. bo powtarzam, nigdy nie mialem nikogo na stałe

mamy szczęście. pewnie w środku dnia wtrącaliby sie nam różni ludzie z niezbyt wyszukanymi tematami (jak patrzę na inne tematy o zgrozo) warto bylo dziś tu zabłądzić :-)

Ja sobie zawsze powtarzałam że przecież mam dużo czasu, że to nic nie znaczy. A tu nagle mi stuknęło ćwierćwiecze i zapaliła się lampka że już trochę późno zaczynać przygodę ze związkami itd. Że mój czas na to minął, teraz jest pora na coś innego. A ja dopiero mam się uczyć... Jestem już dinozaurem.

Dwa lata temu pierwszy raz weszłam na czat :p tam dopiero są dziwacy... Drugiego dnia poznałam człowieka z którym utrzymuję kontakt do dziś, trochę się nam po drodze mieszało, ale jako tako jest. Chyba mam szczęście do takich miejsc i ludzi :)

mi tez pali sie to światełko, patrz dzieci w gimnazjum chodzą za rączki, koledzy z liceum mają dziewczyny, niektórzy juz na powaznie mieszkają razem, mają dzieci, czasem myślę, że będę musiał wybierać z tych kobiet co zostaną a jest ich coraz mniej, więc mniejsza szansa na bliższą ideału. myślenie bezpodstawne, ale jednak.

Moja koleżanka ze studiów ma już dwójkę dzieci, jak na nie patrzę to myślę sobie kiedy ja bym mogła mieć swoje. Przecież to tyle czasu trzeba. Z drugiej strony nie czuję się gotowa na takie życie rodzinno-małżeńskie. Ale fakt, rodzina i znajomi pytający kiedy będę miała chłopaka potrafią dobić. Co do tych licealistów, kolegów i koleżanek, a już nie wspominając o gimnazjalistach którzy mają większe doświadczenie niż ja.... porażka

to prawda, dokladnie tak jest. chciałbym tez mieć wczesniej dzieci, zebym na ich ślubie nie był trzęsącym sie dziadkiem albo wspomnieniem. a czasem mam głupie wrażenie, że nie zdąrze z dziećmi nawet do trzydziestki:-) bezpodstawnie kompletnie, ale tłuką sie takie myśli w głowie. nie chce mi sie imprezować, myślę że jestem gotowy na poważne życie. nawet na dziecko.

Wow, odważna deklaracja. Ale może zostawimy dalszą część rozmowy na jutro? Bo ja muszę jeszcze chwilę się przespać i zaraz wstawać. Dobranoc i do jutra :)

ok :-) dobranoc :-)

jestem :-)

ja tez hej

witaj :-)

Jestem i ja :)

o super :-) :-)

Co dzisiaj omawiamy? ;)

może nasze gastronomiczne wyczyny, które chyba teraz są zdecydowanie na czasie :-D pierogi, ciasta, ryby, dzikie węże ;-) w zawierusze domowych przygotowań udało mi sie zrobić herbatę i kilka kanapek. I'm the christmas masterchef :-)

Jestem ledwo żywa dzisiaj, wcale się nie wyspałam :p

tez mialem kryzys po południu :-P ale 4 godziny snu to jeszcze nie tak źle :-)

Ja niestety nie miałam czasu na sen, rano pakowanie, powrót do domu, a tu jak zwykle zamieszanie i ta cała praca. Ale przynajmniej jak mam dużo zajęć to zostaje mało czasu na myślenie i użalanie się.

to prawda, jak nie ma zajęcia to różne glupoty przychodzą do głowy :-( na szczęście zajęć teraz jest aż za duzo :-)

Dostałam dzisiaj zaproszenie na spotkanie z przyjaciółkami, pierwszy raz się spotkamy od baaardzo dawna. Takie spotkanie zapoznawcze narzeczonego jednej z nich z resztą i mężem kolejnym. Tylko ja jak piąte koło u wozu. Dosłownie.

ja pojutrze tez wybieram sie do przyjaciela, wiem kto będzie, oczywiście ja jedyny singel będę patrzył jak pary sie tulą do siebie, juz szykuje sie psychicznie, może nikt nie zauważy ze mnie to rusza :-)

A masz jakieś plany na sylwestra? Ja w tym roku raczej nie dam się wmanewrować w żadną imprezę tylko dlatego że wszyscy idą i głupio siedzieć w domu. Poza tym słabo trochę samemu gdziekolwiek iść...

nie mam planów na sylwestra. prawie zawsze spędzam go w domu, pewnie teraz tez tak bedzie :-) rok temu bylo tak nudno, że myslalem ze pójdę spac przed północą :-D ale nie mógł mnie ominąć pokaz sztucznych ognii i tak dalej, hałas jak na wojnie a ja z szampanem na balkonie myślę sobie szybciej strzelajcie cholera, bo mi zimno ;-) ;-)

Mnie rok temu zaciągnęli na ten warszawski sylwester. Porażka, pełno pijanych ludzi, w pewnym momencie zaczęłam się bać że to źle się skończy. Przyjechałam z moją ulubioną wódką na którą miałam straszną ochotę. Gospodarz schował ją szybko a mnie ugościł dwoma marnymi drinkami, porażka. Gdyby nie to że byłam daleko od domu to chętnie bym zwiała stamtąd. I to przykre uczucie gdy wybija północ a do mnie dociera że nie mam czego świętować...

ot następna kartka z kalendarza, odsypianie w nowy rok a drugiego stycznia z powrotem do szarości.

Mój drugi stycznia wypada dopiero siódmego ;)

to nie fair!!! :-D

Jest sprawiedliwość na tym świecie :p