Brzydzę się sobą ratunku

Gdy byłam dzieckiem moi rodzice znęcali się nade mną na wiele różnych sposobów.Dzięki pomocy psychologa,psychiatry na jakiś czas o wszystkim zapomniałam,żyłam jak normalna dziewczyna..A teraz wspomnienia wróciły i nie wiem dlaczego..jakiś miesiąc temu obudziłam się rano i pomyślałam "Boże,przecież ja jestem nikim"...brzydzę się sobą bo mam wiele "rzeczy" po moich rodzicach,których nienawidzę... kolor oczu,włosów,imię,nazwisko,wspomnienia mam to wszystko po nich to obrzydliwe.. Pomocy..

to przejdzie;) każde cierpienie kiedyś się kończy.

Twoi rodzice są nikim. Byli nikim traktując własne dziecko w taki sposób. Na wygląd nie mamy wpływu, oczywiście że fizycznie przypominamy naszych dawców genów. Ale to naturalne, nie mamy na to wpływ. Na to jak nas traktowali w dzieciństwie, też nie... Więc bezsensem jest obwinianie sie za błedy naszych rodziców. Oni ukształtowali twoją osobowość, ale ona sie zmienia z wiekiem, z doświadczeniem. Poznałaś jak smakuje życie bez demonów przeszłości, lecz one czasami sie pojawiają i nas dręczą. Ale ty nie jesteś nimi, swoimi rodzicami, jesteś sobą. Z pewnością gdybyś zmieniła imię i nazwisko, pomogło by to stworzyć w sposób wyraźny, bardzo wyraźny, fizyczną barierę. I psychicznie na poziomie podświadomym odseparować Cie od przeszłości. Możesz dowolnie wybrać sobie nową tożsamość, "narodzić sie na nowo" :) Jakie lubisz imie ? Ile masz lat ?

Dziękuje za odpowiedz,mam 19 lat ten pomysł ze zmianą imienia podoba mi się;) Lubię to które mam z bierzmowania.

Teraz jeszcze wystrzałowe nazwisko i gotowe, powodzenia. Masz postanowienie noworoczne :) Nowe narodziny. Jakieś fajne zagraniczne nazwisko sobie możesz wybrać.

zmianę nazwiska trzeba uzasadnić składając wniosek u urzędzie miasta/gminy, tak aby zaczęło funkcjonować oficjalnie w dokumentach ocena uzasadnienia i ostateczna decyzja o zmianie należy do urzędnika ale uważam, że chęć pozbycia się pamięci o rodzicach-oprawcach to wystarczający powód powodzenia

Dziękuje za pomoc;)