niedojrzałam do studiowania

Chyba nie dojrzałam do studiów. Jestem na zaocznych a wcale nie mogę się zmobilizować do nauki. Mogłam zrobić rok przerwy, a tak to jestem już na drugim i nadal nie mogę się ogarnąć. Zaoszczędziłabym kase przynajmniej... Niby chcę się wyprowadzić z domu do większego miasta, wynająć pokój i zacząć pracować i to rozumiem jako dorosłość, wolność i samodzielność, ale jak nie chcę się uczyć? Gdzie tu dorosłość? Człowiek dorosły ma cele i je realizuje, kształci się jak najlepiej potrafi by mieć później pracę, jest aktywny, szczęśliwy, ma dużo energii a ja tu jestem kompletnym zaprzeczeniem. Czy ktoś czuje to wszystko tak jak ja? Możecie coś poradzić?

powinno być w tytule " nie dojrzałam do studiowania" - mój błąd, sorry... *** może ktoś się wypowie jednak?

up

jak Ci się nie chce uczyć to zrezygnuj, ale czytając to co napisałaś wnioskuję, że nie masz na siebie pomysłu więc bez studiów będziesz jeszcze bardziej w du*pie. Ja też studiuję zaocznie ale dlatego, że muszę pracować, wolałabym studia dzienne bo uczenie się tego co Cie interesuje to przyjemność. Chyba, że wybrałaś zupełnie inny kierunek niż wymarzony.

A co studiujesz? Gdzie siebie widzisz w przyszlosci? Co robisz skoro sie nie uczysz?

No dobrze, ale bez tych studiów to co? Zamykasz sobie drogę.

Właśnie nie chodzi tu o kierunek.. Jest techniczny więc praca raczej będzie, ale żeby być specjalistą w tej dziedzinie to trzeba się dokształcać. Wiadomo jak w każdym na początku. A u mnie słabo z motywacją do nauki. W sumie, niczego nie brakuje... oprócz chęci.

Też tak miałam, ale po pierwszym roku przeszło "samo". Uczyć się chcę może 5% ludzkości :) reszta musi się zmuszać. Kierunek wbrew pozorom ma znaczenie. Ja na swoim więcej musiałam pisać dużo prac lub robić projektów i wolałam to zawsze od nauki, może dlatego że od razu widać efekt pracy, a z nauką bywa różnie.

Podoba mi się praca związana z rachunkowością, księgowością... raczej taka papierkowa. Tylko bez nauki takiej nie znajdę. Teraz pracuję i sama opłacam sobie studia.