CZY TO JEST MIŁOŚĆ

Cześć Wszystkim! Mam nadzieje, że ktoś z was mi pomoże, mam dość trudną sytuację miłosną. Ale może zacznę od początku. W wieku 17 lat poznałam chłopaka, było nam ze sobą naprawdę dobrze, wspólne koncerty, imprezy jak to w tym wieku taka bratnia dusza. 2 lata później (będąc nadal w związku) spotkałam mężczyznę o 7 lat starszego ode mnie - i to było jak strzała amora. Wiem, że Jemu też od razu się spodobałam. Widywałam Go w swojej okolicy, aż pewnego dnia On do mnie podszedł i wyciągnął na krótki spacer. Wymieniliśmy się numerami. Ja nie wytrzymałam zadzwoniłam do Niego następnego dnia i tak oto rozpoczął się 4 miesięczny bardzo burzliwy romans. Nasze spotkania opierały się głównie na seksie, ale mimo to było w tym coś magicznego. Nigdy czegoś takiego nie przeżyłam. Oszalałam na jego punkcie, był nawet moment, że on próbował się ze mną związać, ale ja się bałam, bałam się tego co nas łączy. Odeszłam. Po zerwaniu kontaktu z Nim nabawiłam się zaburzeń lękowych, nie wiem czy było to spowodowane emocjami jakie mi towarzyszyły w tamtym czasie, ale myślę, że miało to znaczenie. Wróciłam do pierwszego chłopaka. Żyłam przez 5 lat w związku, który odbudowaliśmy wspólnie, było zwyczajnie, bezpiecznie. Udało mi się wyjść z choroby skończyłam szkołę itp. Wracałam myślami do tamtych wydarzeń, ale szybko je od siebie odsuwałam. Teraz po 5 latach (mając już 24) znów na siebie wpadliśmy. (Akurat tak się złożyło, że zaczęło mi się psuć w związku i był plan rozstania) Wszystko odżyło. Zerwałam z pierwszym chłopakiem po 7 latach i związałam się z Nim. Nie potrafiłam zrobić inaczej, czuję, że nie mogę od Niego odejść jak 5 lat temu. Nasze spotkania już nie opierają się tylko na sexie, ale jest on dla nas bardzo ważny. Poznaliśmy siebie od tej "normalnej" strony i wiem, że jesteśmy dla siebie tacy jakich partnerów chcieliśmy mieć obok siebie. On posiada każdą cechę, której mi brakowało w moim byłym partnerze. Taki ideał. Świetnie się dogadujemy ale też często kłócimy. Jest to naprawdę burzliwy związek pełen namiętności. Wiem, że mu na mnie bardzo zależy.Tylko, że ja się boję. Mój pierwszy chłopak był spokojny, poukładany ja przy nim byłam inna. Nie wiem czy dobrze robię wiążąc się z nim. Chyba Go kocham - sama nie wiem. Z drugiej strony tęsknie za moim pierwszym chłopakiem. Proszę, może ktoś z Was był w podobnej sytuacji? Czy to może być miłość? Taka prawdziwa? Proszę o poważne odpowiedzi. Wiem, że to wszystko brzmi dość dziwnie, ale nie wiem co robić.

mloda damo o milosci to spiewaja ci ktorym sie nudzi bzykanie glupich dup ktore trzeba oplacac

jak cos to napisz na occhio_agosto@onet.pl jestem w baaaaardzo podobnej sytuacji :) pozdrawiam.

Jaka miłość kretynko, jesteś zwyczajną puszczalską bździągwą, skaczesz z kwiatka na kwiatek jak c****suje w danej chwili, pojęcia nie masz co to jest miłość szmato bezwstydna

wazne zeby bylo Ci dobrze milosc ,czy nie milosc po co sie zastanawiac ?

Niech sobie skacze z kwiatka na kwiatek , a dlaczego nie ? W koncu znajdzie ten wlasciwy kwiatek :) i niech sobie bedzie puszczalska a tobie gowno do tego

Ty druga k***o co się wypowiadasz, tobie g***o do mojego zdania, wywaliła na ogólnym chyba po to żeby usłyszeć opinie debilu ****** no to usłyszała!

d***** z*********j pod śmietnik bo chłopaki już czekają z winkiem

...ciągnij pały wszystkim po kolei i szukaj swojego kwiatka