Samo życie

Mam 55 lat. Nigdy nie czułam się samotna, choć przez większość tego czasu byłam sama. Mam dziecko, juz dorosłe. Mam niewielu, ale dobrych i sprawdzonych przyjaciół. Mam swoje pasje. I nie narzekam na los, bo po co? Sama jestem scenarzystką, reżyserem i główną aktorką swego życia. To przecież fajne, czyż nie?

jeśli to prawda, że tak Ci dobrze to ok :)

Prawda. Cieszę się z tego każdego dnia. A nawet, gdy zdarza się gorsza chwila, to i tak w ogólnym rozrachunku jest ok :)

a ja lubię mieć drugiego bliskiego człowieka przy sobie, taka już jestem :)

pewnie , bo i pocoz ci natret w zyciu

To po co to piszesz? Nie masz komu powiedziec? Chcesz sie pochwalic? Chora jestes masz goraczke i na nic sensowniejszego ponad ten temat nie masz sily?

To ja, autorka. Może bym i lubiła tego drugiego człowieka, gdyby był. Ale skoro go nie ma, to żyję dalej i cieszę się tym, co mam. W końcu: inni miewają gorzej. A inni lepiej. Takie zycie, ale mojego nie zatruwa przecież.

Po co to piszę? Bo chcę. :) Po co to czytasz? I czemu tak to przeżywasz?

Nie przezywam ale widze, ze chyba trafilam bo ty juz tak:-):-) Czytam poniewaz temat jest mylacy iweszlam:-)

:) A może po prostu jestem po dużej wódce i zebrało mi się na zwierzenia egzystencjalne? Starsze panie czasem tak mają... :)

No to w zupelnosxi temat jest dla mnie zrozumialy i moge w niego uwierzyc:-) Co ta wodka robi z ludzi:-):-):-):-) Pozdrawiam to ja gosc z powyzej.

:) :) :)

cuchniesz już trupem?

Tylko wtedy, gdy się przez miesiąc nie myję.

a mi brakuje kogos z kim mozna naprawde porozmawiac :) faceta mam ale czasami bym z kims pogadala tak od serca tyle ze trudno na kogos takiego trafic wiele osob teraz lec**przez zycie nie roztrzasajac wydarzen, takich nudzi prawdziwa rozmowa jak i sam zainteresowany taka rozmowa :)

gość wyżej , mam to samo "czegoś wciąż mi brak"