Dlaczego tak jest

że jedni są dla innych mili, pomocni i uczynni, a w zamian otrzymują niewiele albo i nic? Drudzy natomiast są wredni, wykorzystują innych i nie pomagają im, a są bardzo lubiani i ludzie się do nich garną? Im jest się w stanie wybaczyć to, co tym pierwszym nie darowałoby się do końca życia. To niesprawiedliwe. Nigdy nie zrozumiem kogoś kto chce się zadawać z kimś, kto go skrzywdził, a tego, co okazał mu serce - odrzuca.

uczulam na tzw. "oszustwo miłosierdzia". Czyli np. błagalne listy, często przed świętami, że Ania czy Kubuś mimo kilku latek życia chorują na coś tam, rehabilitacja kosztuje tyle a tyle, samotna mama nie daje rady i prosi o pomoc, a także zapewnienie dzieciątku odrobiny radości świątecznej w tym szarym i trudnym życiu. A potem okazuje się, że Ania nie jest Anią, tylko na zdjęciu jest dziewczynka ze Stanów Zjednoczonych, a jedyną informacją prawdziwą w historii jest numer konta. Albo puszki w sklepach czy innych instytucjach - Martusia choruje na poważną wadę serca, umrze jeśli nie zbierzemy miliona monet na operację. I taka puszka stoi. Pół roku, rok... i teraz proszę o włączenie logiki - jeśli Martusia naprawdę walczy o życie, a puszka stoi rok, to pewnie tego życia nie udało się uratować. Jeśli operacja była, a puszka nadal stoi, to pytam - po co? Jako dodatkowy zarobek dla właściciela sklepu? Zanim zdecydujecie się na dar serca - sprawdzajcie, sprawdzajcie i jeszcze raz sprawdzajcie! Przecież nie dalibyście tych przykładowych 100 zł "na słowo" obcemu spotkanemu na ulicy...