Jestem w związku bez wyjścia..

jestem w związku (minął rok) w którym kompletnie nie jestem szczęśliwa, on nie okazuje mi tego jak ja bym tego chciała, nie mamy wspólnych tematów, codziennie kłótnie o bzdety, wyzwiska, bicie (ja jego..) ale nie potrafię się z nim rozstać, bo razem studiujemy i mamy pokoje obok siebie i on przy każdej próbie rozstania udaje wielkiego chłopaka, że on mnie kocha, że on chce brać ze mną ślub i mieć dzieci itp itd i jakoś się godzimy, bo jestem chyba psem ogrodnika, bo nie chce z nim być, ale jak on po kłótni siedzi i cieszy się z kolegami i mnie ma w d***e dostaje białej gorączki.. i wygodnie jest nam być ze sobą, ja mu pomagam w nauce, on mi finansowo niekiedy, ale wiem, że go nie kocham, nie lubię z nim nawet seksu uprawiać a jak już to czekam na koniec.. wiem, że gdyby nie to, że jest za scianą potrafiłabym się odciąć, ale tu w obcym mieście mam tylko jego, a bardzo mnie krzywdzi, choć on myśli, że wszystko jest ok.. dziękuję z góry za wszystkie konstruktywne uwagi i pomoce

up

Gowniarstwo nie dorosliscie do zwiazku. Das sobie spokoj. Szkoda lata marnowac.

a Ty go nie krzywdzisz?Bez komentarza.A lejesz go patelnia,z liscia,czy za klaki i lbem o scine?

Byłam już przez dłuższy czas w związku i bardzo dobrze go wspominam, więc wiem co z czym się je i jestem świadoma, że to dziecinada z której no nie mogę się uwolnić..Biję go, bo nie panuję na złością, mam taki charakter, że w pewnych sytuacjach lepiej nie zadzierać ze mną, bo aż kipię, a on potrafi śmiać mi się prosto w oczy

pewnie, wiadomo, że w obcym mieście jest trudno, ale, po pierwsze: poszukaj sobie innego pokoju (w innym akademiku, mieszkaniu studenckim); i się sprawa rozwiąże

zalecałabym wizytę u dobrego psychologa tobie oczywiście

Dlaczego Ewo?

Konstruktywna uwaga- wyprowadźcie się oboje jak najdalej od siebie, nie wierzę że to jedyne w mieście pokoje do wynajęcia. I dobrze że nie masz ochoty na seks, jakby się dziecko pojawiło to by było biedne...