Nie rozumiem wypowiedzi w stylu Cieszcie się że macie zdrowe dzieci

a nie narzekacie na teściową, na katar, na pogodę itd itp. Zajmujecie d**erelami co kupić, co ugotować, jak zrobić makaron. To ja się pytam jak się mają cieszyć? To jest właśnie normalne życie, cieszenie się każdym dniem, pomarudzenie sobie z byle powodu, zwykła beztroska!! Jak mają zdrowe dzieci to znaczy że mają usiąść na kanapie i wpatrywać się jak w obrazek? tańczyć i śiewać cały dzień czy co? nie! Żyć normalnie tak jak każda matka chorego brzdąca by chciała. Mam koleżanki z chorymi dziećmi i nieraz słyszałam "chciałabym się powkurzać na dziecko że ucieka, popłakać że mnie nikt nie kocha, pobiegać po sklepach". Żyć zwyczajnie, normalnie.

Jest pewna granica gdzie normalność się kończy a zaczyna igranie z losem. Fanaberie matek typu: moje dziecko ma rude włosy wstydzę się go/jej, nie uczy się tak wspaniale jak X, jest tępe itp. To normalne nie jest.

albo musze zrobić obiad, wyjść na spacer, on masakra, jak można tak narzekać...

No dobra co do włosów itp się zgodzę to fakt, ale jak kobieta jest zmeczona, chora, znużona to ma prawo marudzić że musi zrobić obiad. Są matki które pracują na pełen etat i o godz. 20 padają ze zmećzenia na twarz.

bo są sprawy ważne i ważniejsze Ja umiem docenić to co mam bo wiem że nie zdarza się to często i że mi się cholernie poszcześciło

igranie zlosem zaczyna się w momencie gdy ktoś puszcza taką frazę: kogo kochacie bardziej, męża czy dziecki, jakby tonęła łódź komu dalibyście się utopić? kto lepiej, by zachorował na raka? ja np. wiem, że bez wahania kazałabym najpierw hitlerowcowi strzelać do męża. to jest k***a miłość i oddanie rodzinie

Jasne że każdy czasem narzeka, i to jest normalne. Są jednak rodzice którzy za nic mają to że ich dziecko jest zdrowe. Często z lenistwa potrafią wysyłać 7l samego do szkoły na zakupy etc, rzecz jasna ich sztandarowym wytłumaczeniem się " dziecko jest duże, nie mam zamiaru wychować pierdoły" i taki tam brednie, Jest cała masa dzieci nie zadbanych w "normalnych" rodzinach. A stanie się coś i płacz, każdy winny tylko nie oni.

A pisze o tych siedmiolatkach dlatego że widziałam dziś grpe takich maluchów samych wracających ze szkoły, przepychali się i w momencie jeden z chodnika wypchnął kolege na środek ulicy, tamten się przewrócił a 2 na chodniku pokładała ze smiechu, to właśnie odpowiedzialnośc rodziców :o

Siedmiolatek powinien chodzić sam, a nie z mamusią.

nie, mamusia ma OBOWIĄZEK sprawowania bezpośredniej opieki nad siedmiolatkiem, aż do ukończenia 13 roku życia. Tak stanowi prawo polskie. jeśli to zaniedba podlega karze. Oczywiście dopier...ają się dopiero wtedy gdy wydarzy się tragedia.