przez wiele lat siedziałam cicho teraz musze się wykrzyczeć

i wyżalić. Jestem wychowana bardzo konserwatywnie. Ciągle muszę uważać na zachowanie. Kontroluję czy przypadkiem kogoś nie krzywdzę. Ciągle sie uczę i jestem nieszczęsliwa.. w życiu nie odczułam niczyjej miłości. Moi rodzice traktuja mnie chłodno. Brat nienawidzi... Jak spotkałam chłopaka i się zakochałam to po czasie okazało się że jest draniem i mnie skrzywdził. Nie mam ochoty dalej tak żyć. Chcę wreszcie coś od życia. Nic mi sie nie należy oprócz pieniędzy, których nawet nie chce? Tylko na drugim człowieku mi zależy..

jak miałam 12 lat miałam myśli samobójcze szkoda że wtedy nie zrobiłam sobie niczego.

konserwatywnie czyli jak?

To znaczy że teraz przez takie wychowanie mam do siebie o wszystko pretensje. Nie usiądę przed tv bo za chwilę mam wyrzuty że powinnam robić coś pozytywnego, pomagać. Na imprezy nie chodzę zatem tym bardziej. Nie umiem się przełamać a w gruncie rzeczy lubię sie bawić i chciałabym czasem to robić. Ale nawet nie mam z kim.. Można mieć wyrzuty sumienia ale ja mam o wszystko i sie męczę.