Być z nim czy nie być

Cześć! :) Mam problem, chciałabym się poradzić. Mam 28 lat, właśnie kończę drugie studia, do tego praca no i facet. Mój facet: inteligentny, interesujący, zabawny. Stoję przed ważna decyzją - czy zamieszkać z nim czy nie. I to już za kilka tygodni. Tylko że nie czuję się przy nim bezpiecznie. Dlaczego? Nie wiem... On mi nie daje poczucia bycia tą jedyną wyjątkową. Bycie z nim to bardziej rollercoaster niż bezpieczeństwo, pewność itp. Wiem, że mnie nie zdradzi. Wiem, że nie oszuka. Wiem, że jak zajdę w ciążę, to będzie pomagał mimo wszystko. Ale on to wielki chłód emocjonalny. On po prostu taki jest - nie mówi, że kocha, nie mówi "pięknie wyglądasz". W ogóle mało co mówi. Mam dysonans - z jednej strony kocham i chcę z nim być. Z drugiej - czuję się w związku z nim niepewnie i ciężko mi sobie wyobrazić, sama nie wiem czemu, żeby to był związek na zawsze. Boję się tego. Powinnam cieszyć się na wspólne zamieszkanie z kimś ważnym, a tymczasem zwyczajnie się boję.

Zawsze mozna sprobowac:-)

przecież sama piszesz, że zamieszkujecie ze sobą "na próbę". Chyba robicie to właśnie po to, aby przekonać się, czy będzie Wam razem dobrze? Jeśli dojdziesz do wniosku, że to jednak nie "to", po prostu się wyprowadzisz.

nie napisałam że na próbę! po prostu - mamy razem zamieszkać. no i nie dodałam najwazniejszego - to nie jest wyprowadzka taka sobie hop siup, tylko do innego miasta - prawie 500 km. ciezko tak sobie przeprowadzic sie z dwoma psami i całym mieszkaniem na taka odległość ot tak, na próbę :(

wóz albo przewóz - albo ryzykujesz przeprowadzasz się i sprawdzasz jaki on jest w realnym życiu i jak wam się żyje razem dzień po dniu bo zapewne z taką odległością od siebie to nie wiele wiecie o sobie na codzień albo zrywacie.. bez sensu żebyście dalej trwali w tym co teraz - moja rada - nie szukaj księcia z bajki który totalnie będzie wspaniały - życie to nie bajka

hm, przepraszam, ale czytając Twój post, odniosłam wrażenie, że Wasza znajomość nie jest tak zaawansowana, by podejmować poważne decyzje. Ale podtrzymuję to, co napisałam wcześniej: spróbuj, może będzie lepiej niż sądzisz. A jeśli nie, trudno, przejedziesz te 500 km jeszcze raz :P Albo poznasz kogoś w tym nowym mieście.