boje się o życie jedynaczki i dltego chce drugie dziecko

córcia ma 3 latka i chociaż jest zdrowym dzieckiem ja wciąż boje sie , że cos jej się kiedyś stanie i zostaniemy sami na swiecie i tylko dlatego chce sie zdecydowac na drugie dziecko... czy ktoś to rozumie??

Być może to prowo, ale coś w tym jest. Sama mam jedno dziecko i ciągły lek o nie- jednak podejrzewam że nawet mając 3 dzieci lęk i tak by pozostał. Wynika on z nieprzewidywalności losu. Żadnego człowieka nie zastąpimy drugim, każdy z nas to jednorazowy i niepowtarzalny egzemplarz.

nie prowokacja , naprawdę tak mysle... , nie czuje teraz ochoty zostać drugi raz mamą , bo mi wygodnie i byłoby nam ciężko finansowo ale z powodów o których napisałam wyżej rozpatruje to...

rozumiem cie ja chciałam 2 dzieci, miałam drugie mi zmarło, sepsa, oczywiście to była taka tragedia ze przez wiele lat nie chciałam więcej dzieci, czas leczy rany, potem bardzo zapragnęłam kolejnego i urodziło się, dziś ma kilka lat a ja jestem w ciązy x nsdtępnym i bardzo się ciesze, dobrze że zdążyłam przed czterdziestką

Ja myślę w ten sposób że każdy kto ma rodzeństwo ma na przyszłość bliską krewną osobę , także rodzinę rodzeństwa . Ja mam siostrę, mam świetny kontakt z jej synami (są 10 i 12 lat młodsi odemnie) , sama mam małe dziecko , oczekuję na następne więc i niedługo pewnie doczekam się dzieci moich siostrzeńców. To wspaniałe mieć tak dużą rodzinę. Czy miałabym to wszystko nie mając siostry? Nie. Moja córka ma 3 latka, jest jedynym dzieckiem w naszej rodzinie (mojej generacji) więc pragnęłam dla niej rodzeństwa by tak jak ja miała kogoś na przyszłe życie, kogoś genetycznie najbliższego. Mama i tata się zestarzeją, mąż i własne dzieci to już nowa, stworzona przez nas rodzina a przecież czasem potrzeba nam rzmowy z kimś kto pamięta nasze dzieciństwo , z kim jako dziecko się bawiłyśmy i kłóciłysmy, ktoś kto zna naszą rodzinną sytuację, ma tą samą mamę i tatę :).

Ja urodziłam córkę z invitro. Drugie adoptowałam, żeby córka nie była na świecie jak nas zabraknie. Ale tak panicznie się o nią bałam. Teraz mi przeszło. Ba nawet myślę o trzecim, przechodzi mi jak nie śpię przez 7 dni....

no tak rozumiem ale chodzi o to , że ja w zasadzie nie mam potrzeby mieć drugiego dziecka ale z uwagi na to , że boje się o jedynaczkę - w zasadzie bez powodu ale tyle się słyszy o nieszczęsciach, coraz częściej rodzice przeżywają swoje dzieci itp., że zastanawiam się nad drugim , czyli poniekąd na siłę ....

ja Cie autorko rozumiem - mam w pracy znajomego pana starszego, któremu jedyny syn zginął w wypadku samochodowym w wieku 20 lat, on i jego żona są już za starzy na kolejne dziecko ( po 50 tce ) i zostali całkowicie sami. My z mężem chcemy mieć troje dzieci - na razie mamy 1, drugie jest w drodze :) i kiedyś planujemy jeszcze jedno. To dlatego, że sama jestem jedynaczką i zawsze brakowało mi rodzeństwa, "dużego" domu i także dlatego, że obawiam się tego co i Ty - że jedynaczkowi może coś się stać..

czyli jesteś egoistką , bo myslisz tylko o tym żeby kiedys nie zostac sama...

mam podobne mysli jak autorka, ale mi bardzije chodzi o to, ze gdyby cos sie stalo mojemu dziecku to nie mailam bym skrupułów odebrac sobie zycia, bo na dzien dzisiejszy nawet sobie nie moge wyobrazic takiej tragedii , jestem pewna ze chcialbym umrzec... gdybym miala drugie dziecko, mialabym dla kogo zyc....zycie nadal mialoby sens

popatrzcie na kaczyńską. rodzice jej zmarli, z mężem nie zyje, dobrze ze ma corki ale i tak jest pewnie samotna.

oooo właśnie o coś podobnego mi chodzi , że nie ma wtedy dla kogo żyć i tym podobne kwestie ... a myslisz o drugim dziecku??

ja tez tak mam , mam 1 dziecko i nie chce drugiego , ledwo daje rade psychicznie i fizycznie z jednym ale mysle mimo wszysko o ciąży , żeby syn nie był sam na świecie i my zebyśmy na starośc- jak dozyjemy mieli weselej... ale instynktu do drugiego nie czuje , a jak sobie wyobraże przechodzenie wszystkiego od nowa, czyli ciążą , niemowlak itd to mam dośc ale może jednak się poświęcić???

Ja planuje drugie- jednak róznica wieku to będzie ( jak się w ogóle uda) około 10 lat miedzy dziecmi. Mimo wszystko chce mieć drugie dziecko, również dlatego by nasze dziecko miało rodzeństwo jakąs rodzine, to ważne jest.

10 lat to sporo , kontakt załapią dopiero na starość ...

o jej masz racje

10 lat różnicy , przesada, wychowasz dwóch jedynaków :(

to co decydować się czy nie ;))

kosikorfu - ja ostatnio miałam tez dylemat tego rodzaju. Z tym, że ja tez nie czuje potrzeby drugiego dziecka, nie chce sie ładowac w pieluchy znów - ale ja z kolei boje sie ze nas zabraknie i moja córka zostanie sama. Dla niej chce rodzeństwa. I tez nie wiem czy to wystarczający powód. A jednak podjełam juz decyzje na tak i rozpoczelismy starania. Ciekawe ze takie rózne mozna miec podejscie. Ale rozumiem twoj dylemat.

tak , ja też tak mam takie myśli , że zosttanie sama , to nie tylko chodzi , że ja z mężem zostane sama , o niej samej też myśle , ehhh ona juz odchowana zamiast cieszyć się życiem mam takie chore dylematy

Kosikorfu moi teściowie wlaśnie mieli taka sytuacje jakiej Ty sie boisz. Tzn oni mieli 2 dzieci, jedno zmarło jak bylo dorosle. Bol będą odczuwać do końca życia, ale na szczęście mają nas. I do tego wnuka w drodze. Jakby nie mieli 2go dziecka to by się im świat zupełnie zawalił

mam to samo, cora ma 3,5 roku, my juz po 30 tce. Nie chcę się ładować w pieluchy, nieprzespane nocki, choroby itp ale nie che aby młoda została kiedyś sama na tym swiecie jakby nas zabrakło nie daj Panie Boze cos nam sie wcześniej stało... jednakże w naszym przypadku jest wiecej minusow przemawiających za tym aby sie nie decydować a mianowicie: -własne aczkolwiek malutkie bo 2 pokojowe mieszkanie, -zarobki przeciętne, po urodz. drugiego juz nie byloby mowy o odkladaniu pieniedzy, - teraz corka chodzi do prywatnego przedszkola, dodatkowo na zaj. z jezyka angielskiego,oraz muzyzczne, czesto kupuje jej ubrania wszystkie nowe. Po urodz. drugiego dziecka z zajec dodatkowych musielibysmy zrezygnowac, ciuchy tylko najpotrzebniejsze i tanie jakosciowo bo trzeby by bylo kupowac razy 2. Koniec z wyjazdami na wakacje ewentualnie dlugi weekend nad morzem:/ ot tyle w temacie

dotej co napisala ze rodzenistwo z roznica 10 lat zalapie kontakt dopiero na starosc.... puknij sie w leb dziewczyno!!! mam brata 11 lat starszego i jak bylam na studiach to juz mielismy SWIETNY kontakt,na zasadzie ze sie wyrownalo jesli chodzi o kwiestie rozmow ,zainteresowan itp...

tez tak mam , nie wiem czy sie decydowac a zegar pyka...

Ja jestem bliska 30stki, dziecko już w szkole i myslimy nad drugim.

ja mam 31 lat , stabilną sytuacje ale małe mieszkanie , jego ziana na wieksze wiąze się z brakiem stabilności finansowej i kółko się zamyka , teraz z corka 4 latka jest juz wygodnie a z maluchem to bedzie ciężko się przestawić...