Straciłam wspaniałego mężczyznę

Wiem, że moja gorycz pewnie minie, ale obecnie jest ona myślą, z którą się budzę, a potem towarzyszy mi już do końca dnia :( Otóż spotkałam super faceta. Na początku było dobrze. Potem moja koleżanka zaczęła mnie (niezamierzenie) buntować przeciwko osobie z jego towarzystwa. Oczywiście nie mogłam okazać mu zazdrości (moja duma), więc dopiero kiedy puszczały mi hamulce po alkoholu, robiłam się dla niego albo niemiła, albo ignorowałam go przy innych (on mnie obejmował itd., czego podobno nie robił z innymi dziewczynami - dodatkowo dawno żadnej nie miał). Raz powiedziałam, że "to nie ma sensu", i bardzo to do siebie wziął. Poza tym nieświadomie robiłam wszystko, żeby myślał, że nie jest dla mnie ważny (wydaje mi się, że powieliłam schematy moje ojca, ale dopiero teraz zdałam sobie z tego sprawę, i udało mi się to skończyć). Dopięłam swego - powiedział mi, że myślał, że mam go w d***e, że w ogóle się nim nie przejmuję. Dodatkowo jako dwójka introwertyków nie rozmawialiśmy (dopiero po zerwaniu, za późno). Zerwaliśmy. Jego uczucie do mnie wygasło (nic dziwnego...) Nie potrafię z tym żyć. Rzadko kiedy spotyka się kogoś, z kim można się tak zgrać. Mi zazwyczaj coś u kogoś nie pasowało - z nim było inaczej. Poczucie humoru, sposób bycia, kultura osobista, sposób spędzania wolnego czasu, priorytety, plany. Miał bardzo fajną rodzinę, którą świetnie traktował. Była między nami olbrzymia chemia. Na koniec był przystojny. Okropnie za nim tęsknię, i tak żałuję, że w porę nie zdałam sobie sprawy z tego, co robię :( Zamiast budować więź, to ją zabijałam, i jeszcze myślałam, że dobrze robię...

Pamiętam jeszcze jak nasi wspólni przyjaciele mówili, że dawno nie widzieli go tak szczęśliwego :

hihi, nie rozmawialiście oboje ze soba i jesteście zgrani, to pewne :P gorszej wypowiedzi o kimś nie przeczytałam na tym forum od dziesięciolec****anna jesteś do bani, ale i on jest do bani. nie rozumiem jak można coś takiego stracić ! :D

Zadna normalna - w pojeciu spolecznym - osoba nie odwali takiego zachowania. Bo jaki mialby byc tego sens, zeby ciagle postepowac przeciw sobie a potem cierpiec. Idz na terapie bo kazdy nastepny zwiazek bedzie przebiegal tak samo.

co do tego ma ta twoja kolezanka buntujaca cie przeciw komus tam? I co ma zazdrosc to bycia niemilym? to wg ciebie jest objawem zazdrosci?

" Rzadko kiedy spotyka się kogoś, z kim można się tak zgrać" hahahahahaha a to mi zgranie :D

kup seogóra tempoto

Dopiero po zerwaniu, które bardzo przeżyłam i nadal przeżywam zdałam sobie sprawę ze swojego zachowania, ale co ważniejsze wiem już czemu się tak zachowywałam. Chciałam to naprawić, ale na to niestety jest już za późno. Jestem pewna, że bylibyśmy szczęśliwi razem do dziś, gdybym w porę się ogarnęła.

A jak dlugo nie jestescie juz razem? I czy on teraz kogos ma?

Nie ma nikogo. Rozstaliśmy się na początku grudnia, i już po 2 tygodniach odnowiliśmy kontakt. Urwałam to dopiero tydzień temu, więc rana nadal świeża

ty urwalas????

Jesli ty znowu zerwalas to moze to znowu rozkrec. Zacznij od szczerej i powaznej rozmowy z nim, jesli on w ogole jeszcze traktuje cie powaznie i jest gotowy na dowolna rozmowe. Ja mam wrazenie, ze nawet gdyby ci sie udalo to naprawic to byloby tylko na chwile. Nie wiem czy ty bys w ogole potrafila inaczej. Terapia, tylko terapia. Zrob najpierw porzadek ze soba i swoim zyciem a potem dopiero pomysl o zwiazku.

Myśle, że gdybys z nim szczerze pogadala to dałby Ci szanse

Daj mu spokój, jakaś p*****lnięta jesteś na mózg, w c***a waliłam i myślałam że dobrze robię, no nie p*****lec całkowity :-D