czasem jest mi tak ciezko ze mysle o samobojstwie

serio :( czuje na przemian pustkę, nostalgię, jakąś beznadzieje ,że coś sie skonczyło, albo ze wszystko sie skonczyło..że nie mam sil juz i nie dam sobie rady w zyciu. co mam z tym zrobic?

up :(

wybrać się na wojnę jako najemnik

nie chce iść na żadną wojnę poza tym jestem kobieta :(

Może cierpisz na depresję.

Ja tez tak mam niestety. Dzisiaj takie myśli ze sobie cos zrobie bo już nie daje rady.

może... kiedyś napewno cierpiałam na nią, teraz od paru miesiecy wydawało się ,że jest lepiej ,a teraz nie układa mi sie w zwiazku i czuje sie znow strasznie :O czuje taka pustke bez przerwy nie do opisania i ,że nic juz dobrego nie nie spotka....jednym słowem czuje sie strasznie :(

ale na wojnie żyjąc w niepewności powróciłaby ci chęć życia, pomyśl o tym

Może wyzwiecie mnie od katoli, ale mi pomaga modlitwa i zaufanie Bogu, też mi czasem jest bardzo ciężko, mam nerwice i te okropne myśli stają się natrętne, atakują mnie a kiedy się im poddaję, to powalają mnie na kolana. Byłam u psychologów, ale najlepiej działa modlitwa, spowiedź i praca nad sobą, czytam na ten temat książki i artykuły, np. B. Pawlikowskiej.

Co do modlitwy to próbowałam i raczej mi nie pomaga więc przestałam sie modlić... powtarzam sobie ,że będzie lepiej ,że musze być silna ,ale czuje tylko smutek

psychoterapeuta. Jak jestes z małopolski to mogę polecić Ci cudownego człowieka, który Ci pomoże

Też mam nerwicę i też próbowałem modlitwy. W związku nie potrafię być, nie pcham się, nie oszukuje.

To ja wyżej radziłam modlitwę. Wiem, co czujecie, ja też nigdy nie byłam w "poważnym" związku, zawsze uciekałam, kiedy zaczynało robić się poważnie, a lat mam rocznikiem 27. Podobnie z pracą, tak się stresowałam na stażach, że prawie mdlałam, teraz jestem samotna i bezrobotna na utrzymaniu rodziców, co bardzo mnie dołuje. Oni wywierają na mnie presję, właściwie nie wiedzą o moich problemach, przez wiele lat się okaleczałam, teraz też się zdarza. Co do wiary i modlitwy, to trzeba tak naprawdę, w głębi poczuć tę wiarę, nie mieć postawy roszczeniowej wobec Boga. O 15.00 razem z Radiem Maryja odmawiam Koronkę do miłosierdzia Bożego, polecam. Kochać z siebie, wybaczać, być dla siebie przyjacielem (nie mylić z egoizmem), to też bardzo ważne, na razie mi się nie udało. No i pozytywne myślenie, u mnie też nadal "kuleje".

Essie- nie jestem z małopolski :( ale mysle o psychologu bo mi ciezko , ostatnio coraz bardziej

Co do psychologa, to szukaj dobrego, bo ja chodziłam do takich, którzy akurat mi nie pomogli, ale nie zniechęcaj się tym, bo to trzeba trafić. No, chyba, że nie byłam gotowa na przyjęcie pomocy.

tak tylko czy psycholog bedzie potrafiłrozwiazac moje problemy? bo watpie.. ale przynajmniej sie komus wygadam, może troche mi ulzy :(

Spróbować warto, możesz iść na NFZ, a jeśli masz kasę, to chyba lepiej prywatnie.

Wiem, że łatwo się mówi, ale najważniejsze to się nie poddawać, bo depresja tylko czeka, żeby wziąć w swoje szpony, nie dajmy się!

kasa by sie znalazla... dzisiaj to juz nie daje sobie rady normalnie ... a było tak dobrze do niedawna :( Moj facet to chyba ma nawet kogos innego i to mnie tak boli...

staram sie nie dawać ,ale już nie mam siły... ciagle chce mi sie płakać

dobrze jest się wypłakać

Mi modlitwa bardzo pomaga . św.Rita patronka spraw trudnych i beznadziejnych podobno bardzo pomaga . Módlcie się !

dobrze,ale nie zawsze mam jak ... np teraz jest u mnie facet, wiem ,że pewnie niedlugo bedzie to koniec z nami :( i chce mi sie plakać ,ale nie moge przy nim... chce zeby jak najszybciej wrocił do domu

gościówka 2777 rozumiem cie, moglibyśmy się zaprzyjaźnić. Wreszcie było z kim pogadać, szczerze bez spiny, bez zobowiązań. Modle się ale nie wierze w to za bardzo. Ale dzięki że napisałaś, wreszcie ktoś normalny na tym forum.