z wiekiem samoocena spada

Zauważyłam, że im mam wiecej lat, tym gorzej czuję się ze sobą.Kiedyś miałam więcej radości z życia, uważałam się za kogoś wartościowego, w miarę atrakcyjnego, miałam jakieś plany, marzenia... dziś mam lat 26, pare zwiazków na koncie, pracę, studia, ale czuję się nikim;/ Nie wierzę już w szczęście, miłość. Tzn wiem,że są tacy którzy mają to szczęście, są spełnieni- ale to nie jest mnie przeznaczone...Po prostu sobie zakładam, że dla kogoś takiego jak ja nie ma "tych lepszych" rzeczy. ja mogę sobie po prostu żyć, ale te najbardziej barwne rzeczy nie są pisane komuś takiemu jak ja;( Od 2011 roku czuję, że nic nie drgnie w moim życiu. Wtedy zachorowała moja mama, rozstałam się z moim najważniejszym chłopakiem, zaczęłam podupadać na zdrowiu, gorzej wyglądać... dziś czuję, że nic mnie już nie czeka. A może to ja już niczego dobrego nie oczekuję;((( Ma ktoś podobnie?

depresja

Spokojnie ...daj sobie czas ...nic na siłę ...musisz to przetrwać ....czas leczy rany i zawsze po burzy jest słońce ....

Zapisz się na basen, taniec czy siłownię. Kup fajna książkę, ładną sukienkę czy bluzkę, zrób sobie czasem maseczkę, dłuższą kąpiel... To d**erele, ale tez istotne bo przyklei Ci się dupa do krzesła jak mi i się totalnie zapuścisz i załamiesz. Zmiany zawsze należy zaczynać od siebie.

Gościu powyżej, od kiedy jesteś w takim stanie przed jakim mnie przestrzegasz?

u mnie jest odwrotnie:D no ale ja nie mam żadnych związków na koncie, może dlatego;) jakby mi ktoś non stop udowadniał, że jestem w niewoli też by mi pewnie samoocena spadła na pysk

a ja jestem juz babcią i dopiero teraz czuję, że żyję..:)

Hmm jestem młodsza od Ciebie, ale to zaczynało się właśnie tak. Wszystko wydawało się bez sensu, miałam duże problemy rodzinne. Teraz nerwice i depresje to plaga wśród młodych ludzi. Obecnie siedzę na urlopie, bo położyłabym całkiem studia... I próbuję wrócić do normalnego stanu. Weź się za siebie bo w końcu nie podniesiesz się sama z łóżka.