Nie mam przyjaciol i kolezanek. Nikt mnie nie lubi.

Mam 33 lata. Mieszkam w UK.Jestem mezatka i matka. Ale nie mam zadnych znajomych.Przed porodem pracowalam i teoretycznie powinnam kogos poznac i miec jakis znajomych.Ale mam trudny charakter i ciezko sie ze mna dogadac.A jeszcze tu w UK jest ciezej. Piec lat temu mialam w PL fajne koleznki na, ktore moglam liczyc.Tu jakos kurcze nie potrafie sie dogadac z ludzmi.Kazdy jest z innego regionu Polski.Maja inna mentalnosc.Ja jestem z Warszawy i przez to tez bylam dyskfalifikowana janie wrecz przez ludzi ktorym to sie nie podobalo bo kiedys tam jakis warszawiak im cos zrobil. Ale ja nikomu nic nie zrobilam.Nie wywyzszam sie,nie dokuczam a raczej podoba mi sie ta roznorodnosc polakow w sposobie mowienia,gotowania itp. Mysle ,ze ze mna jest cos nie tak albo mam pecha nie wiem.Ale w Wawie nie mialam takich problemow jak samotnosc pomimo ,ze mam dziecko i meza no i cztery sciany.

Bądź wybredna i wybieraj mądrze a będziesz miała fajnych znajomych.

Wybredna ,uwierz mi jestem.Na emigracji sporo sie nauczylam i problem w tym ,ze tu jest trudno sie z kims zaprzyjaznic.Na balety nie chodze,bo mam dziecko i nie mam komu zostawic.W pracy to u mnie przynajmniej wygladalo tak ,ze byla faworyzacja polskiego team leadera panenek ktore mu sie podobaly. Wieczne obgadywanie ,dokuczanie itp ,wiec nie szukalam tam znajomosci tyle o ile sluzbowo no i ewentualnie pozartowac.Nawet jak ide na pac zabaw z mala i sa polki z dziecmi to nie spotkalam sie jeszcze,zeby ktras chociaz sie usmiechnela i probowala zgadac. Mieszkam w malym miasteczku i jest tu mnostwo polakow. Ale kurcze mal jest normalnych same buractwo.Albo ida i dra geby podpici do tego abo panienki imprezowiczki.