Już zawsze będę sama

Trochę szkoda, ale cóż. Muszę przynajmniej jakoś ciekawie sobie zaplanować życie, by o tym nie myśleć.

a czemu tak twierdzisz ?

kup sobie kotka

nie myśl tak. Zrób coś

możemy podać sobie rękę

Mam 25 lat i nigdy nie byłam w związku. Nic też nie wskazuje, bym kiedykolwiek była.

Wychodząc z takiego założenia nigdy żadnemu facetowi nie dasz szansy na to aby bliżej cię poznał. Czasem wystarczy zmniejszyć swoje wymagania, zrezygnować z pewnych przekonań i zacząć cieszyć się życiem. Ja pierwszą dziewczynę miałem dopiero w wieku 26 lat i żałuję tylko tego że tak długo łudziłem się że poznam swój ideał który miałem w swojej głowie, teraz tego ideału nie mam i jest znacznie lepiej;)

Ale ja nie mam jakichś nadmiernych wymagań. Po prostu poszukuję kogoś, z kim będę nadawała na tych samych falach, kogoś, kto ma podobne poczucie humoru, pasje, spojrzenie na świat itp. Nie szukam księcia z bajki, a faceta z krwi i kości, który będzie dla mnie partnerem i przyjacielem w jednym. :)

Pasje to możecie mieć różne, ale reszta cech powinna być w miarę wspólna:) masz jeszcze czas, o staropanieństwie możesz myśleć jak stuknie ci 35 lat i nadal będziesz dziewicą;)

a mnie zechcesz?

Jasne, pasje można mieć różne, ale też przydałoby się kilka wspólnych, żeby byłoby o czym rozmawiać i ciekawie spędzać czas. Nie wyobrażam sobie być z kimś, kto żyje tylko przyziemnymi sprawami i po pracy wraca do domu po to, by poleżeć przed telewizorem. Jestem zbyt energiczna i ciekawa świata, by wytrzymać z kimś takim.

Zależy, kim jesteś i co sobą reprezentujesz. :)

Jesli jesteś taka energiczna jak piszesz, to co robisz w nocy na forum?Eenergiczni ludzie wstają rano.

Mam tak samo :) Studia wyższe, pracuję, teraz podyplomowe, duze miasto. Tez nie miałam nikogo. Ale to moja "wina". Nie zwalam na urodę albo jej brak. Boję się bliskości.

Spokojnie, wstaję codziennie o 6. :)

Nie słuchaj rad od tych co obniżają wymagania z pięknej na przeciętną w wieku 26 lat. To przegrańcy. Zrobi taki łaskę i chce zajechać dziewczynę "dlaczego ona tak nie wygląda?!!", no proste dlaczego, i jeszcze próbują manipulować jakieś zmiany wyglądu. Facet, którego stać na ładną to jest ktoś.

Ja też się boję bliskości, niestety. Ale wiem, że gdybym spotkała kogoś stworzonego dla mnie, przezwyciężyłabym ten lęk.

no nie wiem, życzę Ci tego. ja się tak boję, że sam mój wyraz twarzy ich odstrasza, jakbym mówiła "nie podchodź do mnie". trudna sprawa, ale tak to bywa jak się ma kiepskie wzorce z domu rodzinnego. z innej beczki: podobno powinno się dużo wychodzić 'do ludzi', żeby tę miłość spotkać. ale mi smutno, bo wiosną same pary w parkach i na ulicach...

Wiem jak to jest. Ale nie można zamykać się w czterech ścianach. Życie jest na to zbyt piękne.

dobranoc

Dobranoc. :)

:) i powodzenia.

Tobie również. :)

Jak można się bać bliskości? To jest jedna z najważniejszych potrzeb człowieka, świadomość że jest ktoś obok, że można go dotknąć, przytulić, to coś pięknego :)

Można się jej bać, gdy w naszym życiu były przykre doświadczenia...

Każdy ma jakieś przykre doświadczenia, każdy został kiedyś zraniony i porzucony, ale lęki trzeba pokonywać, bo jeśli się boisz, to sama skazujesz się na samotność.

nie mogę spać. chodzi o to, że jeśli nikt Cię nie przytulał przez 26 lat (sporadycznie może, składając życzenia) i z nikim nie mogłeś rozmawiać o największych swoich i najważniejszych sprawach (bo na pewno nie z rodziną), to wyobraź sobie że bliskość jest najtrudniejszą rzeczą dla takiej osoby. i tak samo mocno jak chcesz, tak się boisz. i mozesz bardzo chcieć, ale cofasz się i przybierasz zimną maskę, kiedy widzisz, że się komuś podobasz i chciałby cię przytulić albo pocałować. I terapia nie pomaga, bo pewne rzeczy są silniejsze od Ciebie. w taki sposób można bać się bliskości.

Czyli boisz się czegoś czego tak naprawdę nie znasz i nigdy nie doświadczyłaś? Dziwne trochę, bo na ogół ludzie którzy do takiego wieku są sami, często lgnął do pierwszych lepszych osób które okażą im swoje zainteresowanie, tak silna jest dla nich potrzeba bliskości, że nawet są gotowe cierpieć, aby tylko zaznać choć namiastki uczuć, no ale najwidoczniej ludzie są różni ;)

no nie :) doświadczyłam np. tego, że poznałam kogoś i się zauroczyłam, a on tylko chciał mnie przelecieć i mówił o tym wprost, aczkolwiek miło ;), więc się wycofałam zanim do tego doszło i jeszcze bardziej zamnkęłam. albo np. całowałam się na imprezie, a potem paliłam mosty, nie szłam na randkę z tą osobą - bałam się bliskości. albo szłam na 2-3 randki, utrzymując dystans, że ta druga osoba chyba wręcz bała się mnie pocałować. albo przytulałam psy, koty, koleżenki, niedawno się tego nauczyłam. wszystko to jest chore, ale w sumie lepsze niż lgnąc do byle kogo z samej potrzeby bliskości.

To masz szczęście że ten co chciał cię tylko przelecieć mówił o tym wprost, a nie udawał zakochanego ;) Nie bój się mężczyzn, nie każdemu zależy tylko na seksie i czasem trzeba dać drugiej osobie szansę. Nikt nie każe ci iść z facetem do łóżka po 2-3 randce, najpierw można się lepiej poznać, zaprzyjaźnić i dopiero później podjąć decyzję co dalej, tylko nie wolno rezygnować, bo wtedy to nic z tego nie będzie.