Nie wiem chyba mam depresje

wiem ze takie tematy juz byly I wiele osob ja ma ale od wielu lat mieszkam za granica sama znajomych mialalm I nie mialalm jak sie przeprowadzalam to kontakty sie urywaly teraz znowu jestem w nowym miejscu I nie mam znajomych poza tymi z pracy nie wiem ale zyje z dnia na dzien chodze jak zombie jakis robot wszystko robie automatycznie bo tak trzeba bo rachunki trzeba placic mam okazje poznac nowych ludzi I moze druga polowke ale nie probuje uciekam od tego wole sie zaszyc w domu z laptopem albo filmem I siedziec tak sama probowalalm wyjsc do ludzi kupilam karnety na silownie na inne tego typu sporty ale nie poszlam bo nie chce nie mam sily motywacji wole tak wegetowac nic mnie nie cieszy nie chce juz walczyc lubie siedziec sama spac zaszywac sie w pokoju lubie samotnosc jestem po trzydziestce Co mi jest?

Skoro lubisz to jaki problem? Wygląda na to że sama się okłamujesz :P

fajnie, że internet wymyślili, co? ;)

chęć pozostawania w domu, w łózku może byc objawem depresji tak naprawdę nie Ty tego chcesz, tylko choroba co nie znaczy, że musi tak być ale ewidentnie z tego co piszesz nie masz na siebie za bardzo wpływu a to może być objawem tego g***a.

:( ...to może raz na tydzień się chociaż zmuszaj. Choćby na spacerek ; )

Ja też miałam depresję i nerwicę. i to ciężką.. poszłam do psychiatry, dostałam leki takiej nowej generacji i jest ok. W końcu mam ochotę żyć, a nie wegetować. Doskonale wiem co to znaczy leżeć

tez tak mam, chcialabym cos zmienic, a nie mam na to sily, podejmuje proby ktore nic mi nie daja, nawet jak cos mi wyjdzie, rozwijam sie, to nie sprawia mi to radosci, moglabym wygrac milion zlotych i mialabym to w d***e, cieszylabym sie, ze moge wegetowac w spokoju bez wychodzenia z domu (no moze po zakupy)...

Idz do psychiatry, dostaniesz tabletki i wszystko będzie ok ;) wiem z doświadczenia że nie ma co czekać na cud.