Bulimia

Witam serdecznie wszystkie Panie czytające to forum. Piszę tego posta, ponieważ od 7 lat cierpię na bardzo niszczącą chorobę, jaką jest bulimia i myślę, że może byłoby mi lepiej, gdybym porozmawiała od czasu do czasu z osobą, która również zmaga się z podobnym problemem. Chodzi mi o rozmowę o problemie, może wspólne poszukanie przyczyn, opcjonalne propozycje leczenia itp. Jeżeli jest ktoś taki, kto chciałby ze mną porozmawiać, to proszę o pisanie na mój mail - kompulsywna@onet.pl lub podanie swojego w komentarzu, lub o dyskusję pod tym postem. Pozdrawiam ciepło :)

Nie zagłębiaj się dalej w ten temat , nie szukaj osób chorych , nie szukaj sposobu żeby o tym myśleć , żeby w tym trwać. Mam nadzieję że korzystasz z jakiejś terapii , bądź zapiszesz się na taką. Moja siostra chorowała na anoreksję , niestety nie leczyła się nikt w domu także jej nie pomógł. Do tej pory pamiętam tamten wieczór , najgorszy w moim życiu. Pamiętam krzyki ojca , siostry , telefony do mamy , potem policja , karetka pogotowia i przewiezienie siostry do szpitala psychiatrycznego , bo próbowała popełnić samobójstwo , na szczęście w ostatniej chwili zabrano jej nóż. I to na pewno nie byłby wstyd gdyby wcześniej poprosiła o pomoc , zwróciła się do kogos , do jakiejś instytucji , ośrodka.. My zawiedliśmy. Ale to nie znaczy że jej nie kochamy , jest najważniejszą osobą w moim życiu , i wiem jak boli choroba bliskiej osoby , dla rodziny to jest jeszcze straszniejsze , mimo że tego nie okazuję. Dlatego dla siebie , dla innych , ale przede wszystkim dla siebie , proszę Cię zwróć się o pomoc , bo tylko u specjalisty będziesz mogła otrzymać fachową pomoc. Na internecie jeszcze bardziej pogrążysz się w chorobę. Zlot przypadkowych osob , nieprzemyślane komentarze , uwierz że tutaj lepiej nie rozmawiać o takich sprawach. Trzymam za Ciebie kciuki wiem że Ci się uda , mojej siostrze się udało

Dziękuję Ci bardzo za odpowiedź, mój problem polega na tym, że ja tej pomocy nieustannie szukam. Moja mama wie o mojej chorobie, mój chłopak wie. Chodziłam do psychologa, który jednak powiedział, że mi nie pomoże. Stwierdził, że miejsce dla takich osób jak ja jest w szpitalu psychiatrycznym. Przestałam do niego chodzić i starałam się sama zawalczyć, jednak mi to nie wychodzi. Czytanie opowieści osób, które same pokonały chorobę dają mi bardzo dużo siły i nadziei, dlatego właśnie szukam kogoś do rozmowy.

to nie prawda że tylko jest miejsce dla Ciebie w psychiatryku. Są inne miejsca gdzie mogą Ci pomóc. Rozmawianie na forum o tym nie zawsze może pomóc. Terapeutka Renata Borysiak z Tęczy powiedziała mi, że bardzo pomocne są spotkania na żywo z osobami, którym udało się wygrać z daną chorobą. to motywuje i daje nadzieję. z bulimią ciężko wygrać a samemu jest to praktycznie niemożliwe.