czy moi rodzice to potwory?

Jakis czas temu dowiedzialam sie ze bede mama podzielilam sie ta wiadomoscia ze swoimi rodzicami.Moja mama ucieszyla i ojciec nic nie zrobili,malo tego dzisiaj zadzwonilam do domu porozmawialam chwile I on nawet nie zapytal sie jak sie czuje? Jak przechodze moja ciaze itd nic chce napisac ze jestem mezatka od 10 lat to jest moje pierwsze dziecko jest mi przykro ojciec i matka maja 70, 80 lat, bardzo jest mi przykro naprawde nie rozumiem jego zachowania bo kiedy dzwonimy z moim mezem do domu a mieszkamy zagranica to rozmowa przebiega normalnie ojciec pyta sie o to jak nam idzie w pracy, szkole itd a nie zapytaja sie o to jak jego wlasna corka czuje sie w ciazy???jakby ten fakt calkowicie znegowali. Dodam ze jak ja sie urodzilam to ojciec nie byl chetny do pomocy matce a matka opieke nademna traktowala jako zlo konieczne itd wiem ze on nie chcial rodziny miec bo zawsze powtarzal ze gdyby nie my to by zyl jak krol. Dzisiaj znowu popelnilam ten sam blad co zawsze w przyplywie dobrego humoru i radosci zadzwonilam do rodzicow( chcialam sie pochwalic ze bylam na kursie rodzenia z mezem i ze od znajomych dostalismy duzo prezentow dla naszej malutkiej.OCZYWISCIE matka musiala zniszczyc wszystko ( zastanawiam sie nad normalnoscia mojej matki cos jest bardzo nie tak) pierwsze co uslyszalam to bylo ze kiedys kobiety rodzily i nie mialy takich farmazonow( to o szkole rodzenia).Drugie to mi powiedziala ze jeszcze najem sie tego miodu( to bylo na temat mojej corci i radosci z oczekiwania na nia,po czym dodala ze dziecko rozwala wedlug niej poukladane zycie a zwlaszcza jak jest chore.Nornalnie wyc mi sie chce...zadnego wsparcia, oparcia nic..prosze o porady jak sie zachowac w takich sytuacjach? Niestety matka z ojcem od zawsze tacy delikatni w stosunku do mnie byli.kto normalny tak sie odzywa i to do wlasnego dziecka??matka woli mowic kto zostal w kraju zabity( to ja interesuj***ardziej) niz wlasna corka i wnuczka.heh,ostatnio mi powiedziala ze nic ciekawego sie nie wydarzylo bo nikt w kraju nie zostal zabity ani zgwalcony!rece opadaja.

Dziwne to forum nikt nie pomaga:/

nie zmienisz rodziców taki mają widocznie charakter nie są potworami ale ludzie starej daty inaczej patrza na swiat, masz męża ktory jest dla ciebie wsparciem za chwilę bedziesz mamą pora odciąć prpowine o zaakceptować to że na mich nie możesz liczyc tak jak bys chciała uszy do góry za chwilę będziesz mamą nie pozwol żeby to oczekiwanie i radość zeszła na drugi plan :)

Ja mam jeszcze gorszych rodziców. Całe dzieciństwo byłam bita i poniżana. O wsparciu nawet nie marzyłam. Odcięłam się od rodziców. Pewnie brakuje mi rodziców, ale ja takich jakich mam. Chyba musisz zacząć żyć swoim życiem nie dzieląc się nim z rodzicami. Wiem, że to ciężkie i trudne, ale nie zmienisz rodziców. Mnie się przyjamniej to nie udało. Łudziłam się wiele lat i pogrążałam dzień w dzień w smutku, tak jak Ty. Gdy przestałam się z Nimi kontaktować, jakoś nauczyłam się tego i lepiej mi się żyje. Samotnie, ale lepiej, mam męża i dzieciaki to teraz moja rodzina

Zawsze tak bylo..odkad pamietam.to jest bardzo smutne jest bylo i bedzie dla mnie.