Nie mam ochoty wychodzić z domu

Mam 25 lat i spędzam większość czasu w domu. Do niedawna jeszcze pracowałam i studiowałam, więc musiałam wychodzić, ale teraz zupełnie nie mam na to ochoty. Wyjątkami są momenty, gdy wiem, że pojadę/pójdę w jakieś ciekawe miejsce, ale tak poza tym w ogóle nie mam potrzeby bycia poza domem. W sumie to i tak nic nie daje - tam, na zewnątrz jest źle i są same problemy.

ja też nie mam ochoty, żebym jeszcze dom miał porządny albo chociaż mieszkanie z dużym salonem.

Proszę o pomoc. Oferują mi pracę, powinnam się cieszyć z tego powodu, a ja odczuwam strach i szukam pretekstu by tam nie iść.

każdy chciałby miec tylko ciekawe wyjscia i piekne życie. Ale niestety swoje zycie budujemy sami.

Wiem, tylko ja naprawdę odczuwam potężny lęk przed ludźmi i zakładam, że coś złego się wydarzy. Na samą myśl o pracy w miejscu publicznym trzesą mi dłonie.

nikt Cię nie skrzywdzi, nie ma co się bać.

Może i tak, ale wśród ludzi jestem strasznie nerwowa i zdekoncentrowana, przez co gorzej wykonują powierzone mi obowiązki. Ciągle się boję, że ktoś mnie zwyzywa, skrytykuje, że sobie nie poradzę.

Może i tak, ale wśród ludzi jestem strasznie nerwowa i zdekoncentrowana, przez co gorzej wykonują powierzone mi obowiązki. Ciągle się boję, że ktoś mnie zwyzywa, skrytykuje, że sobie nie poradzę.

eeetam daj spokój. :)

największym wrogiem człowieka jest jego własny strach.

Zgadzam się. Mnie strach obezwładnia. Chcę żyć normalnie, pracować, spotykać się z ludźmi, mieć faceta, ale to wszystkie takie odległe, jakby nierealne.

to jakieś nonsensy, praca to nie skok ze 300m na linie, tylko normalne wykonywanie jakieś mechanicznej czynności. Stosunki z ludźmi, przecież oni nie chcą nikomu krzywdy zrobić inni ludzie. A z facetami to większy problem, bo Ci często nie chcą się wiązać.:)