Czy warto wyznać przyjacielowi swoje uczucia? Są tu dziewczyny które tak zrobiły

Kocham go, ale się przyjaźnimy. Czy powiedzieć mu o tym? Nie chcę go stracić :(

Jak powiesz, to stracisz.

na zło trzeba dobrem może bardziej pokocha tą swoją

bez róznicy...przeszło jak burza

gdyby czul do niej pociag, to by jej juz dawno powiedzial. Po prostu nie widzi w niej kobiety.

do takiego trzeba jak do przestępcy :D pomyłki sie zdarzają !:D

mi dzisiaj wyznał jeden ::)))))) ale nie biore tego na serio

Nie chcę być wredna, ale skoro jesteś tylko przyjaciółką to coś znaczy...

ale ja odbieram też sygnały jego zainteresowania. Problem polega na tym, że on myśli że ja kocham ogoś innego

zadna tak nie zrobiła , nie

daruj sobie, wiem co mówię, dziś już nie jest ani moim facetem, ani przyjacielem

A ja ci mówię zrób, bo skoro go kochasz, to on nie jest i nie będzie twoim przyjacielem. Będziecie się trzymać razem tak długo dopóki będziesz się męczyć i mu nie powiesz no, bo szkoda przyjaźni, ble, ble. A wiesz jak jest? To jedna wielka fikcja. Lepiej jest powiedzieć, co się czuję i odejść, szukać szczęścia gdzie indziej. Masz prawo do tego,a tak będziesz stała w miejscu i wzdychała. Myślisz, że on tego nie wie? Wie, bo to widać, widzi twoje zachowanie, spojrzenia, po prostu uczucie daje się rozpoznać. Tyle, że udaje, bo skoro nic nie mówisz,to znaczy, że dla ciebie jest ok. A nie jest, prawda? Męczysz się na własne życzenie. Nie masz szansy nikogo poznać, bo robisz sobie nadzieje. A jak on kogoś pozna, to będziesz musiała to oglądać i dalej dawać, że jest ok. Możesz tak? To męczarnia, tylko w imię czego? Przyjaźni? A daj spokój. A i żeby nie było,że nie mam pojęcia. Ja powiedziałam,co czuję, też się wahałam, bo bałam się stracić 'przyjaciela'. I wiesz co? Gdy tylko mu wyznałam, że coś czuję więcej, on po prostu zwiał. Nigdy nie było żadnej przyjaźni między nami. Jakieś tam koleżeństwo, ale bez żadnego zaangażowania z jego strony. Wierz mi,to da się odczuć, że nie jesteś dla kogoś ważna. Wracając do chłopaka. On po prostu dobrze się bawił, ale go nie obchodziłam wcale. Gdy ja cierpiałam odchodząc, nawet się tym nie przejął. Dziś jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi, żyjemy na co dzień jakbyśmy nigdy się nie znali. I tak, to boli, ale tylko mnie, więc jak to inaczej tłumaczyć? Dobrze ci zatem radze, powiedz co masz do powiedzenia i odejdź nie oglądając się za siebie, bez żadnych wyrzutów. Będziesz miała w końcu spokój i może dasz sobie szansę na coś innego,z kimś innym.

A najlepiej, to w ogóle odejdź i nic nie wyznawaj. Oszczędzisz sobie poniżenia, łez i tęsknoty za czymś,czego nigdy nie było.