A ja jestem szczęśliwą mamą

Naszła mnie taka refleksja...;)...Mam 1,5 rocznego synka, fajnie spędzamy dni razem i jest mi wspaniale tak żyjąc :) Zwlekaliśmy po ślubie z decyzją o dziecku, nie czułam się gotowa, mąż podobnie...no a później zaszłam w ciążę pozamaciczną i też mi sporo przewartościowało. Na szczęście dane nam było w niedługim czasie zostać rodzicami :) Nigdy jakoś nie miałam cierpliwości do dzieci nawet z najbliższej rodziny, drażniły mnie, nie lubiłam się z nimi bawić. Ale jak mu dużo osób swoje dziecko, to zupełnie inna historia i tak jest u mnie :). Dziecko motywuje mnie do wielu działań dla całej naszej rodziny, tylko dla mnie, dla męża, czy dla synka :) Nie tęsknię za pracą, gonitwą, złudzeniami relacji. Wiem jedno z pracą bywa różnie, po latach harowania i "doceniania" można w końcu usłyszeć, że się nic nie robi. A czas poświęcony z sercem przez pierwsze lata życia dziecka zawsze ma dobry wpływ na dziecko :) Oczywiście bywa różnie, bywam znudzona, zniechęcona, po prostu zła, zmęczona, niewyspana ;)...ale to są chwile, ogólnie spełniam się w roli mamy :) Czyż nie mam racji? ;)

No i super. Moja córka ma 2 lata, jak jestem w pracy to tęsknię za chwilami spędzonymi z nią i mężem, jak jestem w domu to tęsknię za pracą :D Normalna matczyna schizofrenia :) Dzieci są super :)

w końcu fajny temat bo jak czytam czasami to same zmęczone, nie dajace rady mamy...nieszczęśliwe mężatki itp ja mam dwoje dzieci i jestem mega szczęśliwa i dumna z dzieci i męża!

O tak dzieci są super :) Jak bierze mnie za szyje i markuje ;) buziaka to jest takie cudowne :) Ja też jestem dumna z mojej rodziny :)

:)

Chyba nie ma tu za dużo szczęśliwych mam ;)

czy kochasz to dziecko bardziej od męża?

Nie kocham dziecka bardziej od męża, tylko inaczej. Dla wszystkim i dla siebie mam czas ;)

miło mi, że wymieniacie też meża, to bardzo rzadkie wśród kobiet, by mówić również o nim. ale pewnie i tak jest numerem dwa...

Wiesz ciężko mi oceniać, czy jest u mnie numer dwa, czy numer jeden, po postu dbamy o siebie nawzajem, jest na dobrze razem :). Co nie znaczy, że zawsze jest idylla ;)

Autorko, pozdrawiam Cie i jestem z Ciebie dumna;-)))

Oj dziękuję ;)

no skoro masz z njim rodzinę i rodzina stoi na tym związku, to liczę jednak, że jest twoim numerem jeden na związku stoi rodzina, skoro związek, mąż to numer dwa, to według teorii domina wszystko za związkiem powinno się posypać, tak zresztą często bywa

czy kochasz to dziecko bardziej od męża? CO Z DURNE PYTANIE! to tak jakby matkę trójki dzieci zapytać które kocha najbardziej :o Wiadomo z każde kocha tak samo!!!

Też mam nadzieje, że jest numer jeden ;)

"Wiem jedno z pracą bywa różnie, po latach harowania i "doceniania" można w końcu usłyszeć, że się nic nie robi." ja tez wiem jedno- jak się pracując oszczędza to potem ma się w doopie czy ktos powie że się nic nie robi bo ma się zabezpieczenie finansowe ;)

Nie chodziło mi o kwestię pieniędzy, bo to zupełni inny temat...chodzi mi o świadomość tego i tą niepewność ciągłą, że dziś jesteś wychwalana, a jutro mogą się z tobą pożegnać i nie ma tak, że jak się starasz, to tylko świetlana przyszłość cię czeka...

Witam wszystkie szczęśliwe mamy :) Jak się macie? :)

Tak piszesz jakby niemozliwym bylo bycie szczesliwa, pracujaca mama. Praca i dziecko to dwie zupelnie odrebne sfery ktore moim zdaniem sie nie wykluczaja. Kocham mojego synka, ale nie wyobrazam sobie nie wrocic do pracy i jak moj synek skonczy rok to wracam.

U mnie super :) poszłam nalać wody do wanienki, przychodze po córeczke a ona spi! :D

ja mam dwójkę super dzieciaków.... nic mi w życiu nie dało tyle radości ile oni! uwielbiam z nimi robić różne rzeczy a najbardziej lubię różne wyjazdy i wakacje. Uwielbiam patrzeć jak sie razem bawią, wygłupiają, śpią. Mąż też fajny, razem stanowimy super rodzinkę.

Witam ;) Jak się macie? Napiszę coś więcej później ;)

aja bardzo tesknie za czasem kiedy byłam na maciezynski albo kiedy cokra miala tak ok 2 latka dzis ma 5 i to juz nei to samo dlatego chyba coraz czescenij mysle o drugim dziecku bo brakuje mi tych chwil

Jestem szczęśliwą mamą ale ja akurat szczęścia nie upatruje w siedzeniu w domu bo jestem szczęśliwą mama pracująca. I chyba dlatego właśnie jestem szczęśliwa. Kocham swoja córkę (ma 4 lata) ale oszalałabym w domu. Nie wyobrażam sobie tego. Potrzebuje ludzi, wyzwań, sprawdzenia się, adrenaliny. Póki co przez te 4 lata godzę prace i macierzyństwo i wychodzi mi to nawet całkiem nieźle. I ja zupełnie odwrotnie niż przedmówczyni właśnie dlatego nie zdecyduje się na kolejne dziecko. Nie dam rady być w domu. To nie dla mnie. Ale fajnie ze każdy to szczęście a właściwie szczęśliwe macierzyństwo dostrzega w czymś innym i o to chyba chodzi.

Jestem, syn śpi ;) Ktoś tu pisał, że moje wypowiedzi brzmią tak, że jakby nie było możliwe bycie szczęśliwą mamą pracującą ;). Absolutnie tak nie twierdzę, piszę ze swojej perspektywy i sama sobie się dziwię ;), że tak się wkręciłam w macierzyństwo :) Wychowywanie małego człowieka, to takie fascynujące zadanie :)

:)

Miło sie czyta jakies pozytywne wypowiedzi, bo powiem szczerze, że my jesteśmy po ślubie parę miesięcy (mamy po 29 lat) a nie jesteśmy gotowi jeszcze na dziecko, kwestia pieniędzy swoją drogą a druga kwestia to moja duża niechęć. Po prostu dzieci nie lubię, ale tak naprawdę przyznaję to tylko przed sobą. Mam nadzieję, że z własnym tak jak piszecie jest inaczej.

Wiesz ja miałam tak, że niby gdzieś tam głęboko w środku chciałam, nigdy nie poczułam takiej wielkiej pewności, że chce na pewno...podejrzewam że jestem z tych osób, co i bez dziecka byłyby szczęśliwe...Nigdy z tym nie wiadomo, przecież są też kobiety, które bardzo chcą mieć dziecko, a jak już mają, to jakoś nie czują tego macierzyństwa...

no ja właśnie też tak mam, że niby w środku gdzieś tam chcę, ale np też wiecznie powtarzam że jakbym nie mogła mieć to bym machnęła ręką, szkoda by mi było pieniędzy i poświęcenia na in vitro i tym podobne. A ile masz lat jeśli można wiedzieć?

Mam 32 lata, rocznikowo 33 ;), także byłam starsza niż ty teraz, jak urodziłam :)