Boje się samotności.

Czuje się nieszczęśliwa i słabo sobie z tym radzę, rok temu poznałam mężczyznę, któremu postanowiłam poświęcić swój czas i zainteresowanie. Wpuściłam go w swoje życie po roku półtorej roku od zakończenia poprzedniego związku. W momencie gdy poznałam tego mężczyznę byłam szczęśliwa, dobrze sobie radziłam, myślałam zdrowo i rozsądnie. Spotykaliśmy się do tej pory, traktowałam go jako kogoś bliskiego , mimo różnych kolei losu zawsze znajdowaliśmy siebie. Teraz myślę,że to już koniec tej relacji, ale czuje się jak wrak,jakbym była niczym. Martwię się też że nie poznam nikogo innego a jeśli poznam to może być to osoba,która mnie zniszczy doszczętnie . I nie chce dochodzić do siebie i do normy przez rok żeby ktoś to zniszczył do cna. Co ja mam dalej robić? Zupełnie nie wiem jak się zachować?

Jak sie boisz samotnosci to jestes idealnym kandydatem na bluszczyk masz dylemat: owinac sie czy sie nie owinac? :D

chyba nie rozumiesz

konkubinaty przeważnie są chwiejne i kruche

ROZUMIEM wiecej niz ci sie wydaje pytanie jakie ci postawie brzmi: CHCESZ samotnosci czy NIE CHCESZ samotnosci strach jest zlym doradca :P, :P, :P

Jestem młodą osobą, dopiero szukałam kogoś z kim mogłabym się związać na stałe, dlatego się boję,że skoro kolejny raz nie wyszło to będę sama. i że nie będę szczęśliwa ani sama ani z drugą osobą