miedzy mlotem a kowadlem

Witajcie Forumowiczki, wiem,ze kafe jest abstrakcyjnym forum i napewno znajda sie osoby,ktore mnie beda krytykowac ale malo mnie to interesuje. Moze zaczne od tego,ze mam 22 lata i od miesiaca jestem mezatka. Mam urwanie glowy z wlasna matka - nie daje nam zyc. Zabrania mi zachodzic w ciaze. Uwaza,ze jeszcze zawczesnie, a ja uwazam,ze to jest nasza decyzja. Mieszkamy samy- fakt wynajmujemy mieszkanie dwu pokojowe - niewielkie ale wazne,ze nie u rodzicow na garnuszku. Oboje pracujemy ja w biurze juz od 2 lat a maz na ochronie. Sami oplacilismy sobie wszystkie koszta zwiazane ze slubem ani centa od nikogo nie prosilismy, nawet nikt nie pomagal w organizacji. Wiecznie slysze,ze sama jestem jeszcze dziecko, ze nie damy rady sami ( mieszkamy za granica). Zlozylam aplikacje na studia ale niestety troche za pozno i mi odmowili miejsca:/ - studia beda trwaly 6 lat bo chce isc na zaoczne - nie mam zamiaru czekac 6 lat na dziecko. Gdzie jest dylemat? A wlasnie tutaj,ze maz chce zaczac starania o dziecko, poniewaz mam straszny metlik w glowie odmawiam, bo sie boje,ze faktycznie nie damy rady. Maz jest zlu na mnie,ze niepotrzebnie slucham i niepotrzebnie sie moja mama wtraca. Wiem,ze jak zajde w ciaze to sie ode mnie odwroci i nigdy sie juz do mnie nie odezwie a z drugiej strony nie chce sie juz klocic z mezem. Nie chce nikogo zawiesc i zawsze staram sie dorownac mojej starszej siostre - non stop slysze,ze jestem niedojrzala itp. ale ja nic na talerzu nie dostalam. Na wszystko musze sama zapracowac - los mnie tak nie obdarzyl bogactwiem jak moja starsza siostre i sama msze sobie na wszystko zarobic.

Prosze nich ktos mi doradzi - nie wiem co mam robic.

Brałaś ślub z mamą czy mężem ? Jeśli z mężem to usiądźcie i porozmawiajcie , długo i szczerze, wszystkie za i przeciw , plusy i minusy a na koniec podsumowanie czy dacie radę.

Juz rozmawialam on caly czas trzyma sie swojego, z drugiej strony wspiera mnie i mowi,ze damy rade - wiele par daje rade i niektorzy sa w gorszych sytuacjach o osiagaja swoj cel to dlaczego my bysmy nie mieli. Fakt moja mama czesto nam mowi,ze zaluje,ze miala nas tak szybko bo zmarnowala sobie mlode lata nie skonczyla studiow - ale ja uwazam ,ze to jest jej wina bo jak by chciala to by poszla. Kloce sie z nia i boje jej sie powiedziec,ze chce dziecko, i ze chcemy sie starac - obrazi sie na smierc.

a jak się urodzi to będzie kochała nad życie...

bardzo bym tego chciala

a ile mąż ma lat?

Inne pytanie czy ufasz swojemu mężowi , że cie nie zostawi jak się dziecko urodzi ? Czy nie przerośnie go rola ojca ?Czy będzie ci pomagał i cię wspierał . Jeśli tak to mamą się nie przejmuj , ona widocznie nie chce jeszcze być babcią ale jak już zostanie musi się z tym pogodzić.Czekać 6 lat na dziecko to trochę za długo , nie wiadomo jakie choroby mogą się przyplątać, dzisiaj dużo par ma problem z niepłodnością.Czasem trzeba się leczyć latami...

Maz ma 24 lata i jest bardzo odpowiedzialnym i pracowitym mezczyzna. Moja mama juz jest babcia i teraz bedzie drugi raz bo moja starsza siostra rodzi za miesiac. To mnie troche boli, bo moja siostra zaszla w ciaze w wieku 22 lat i nic nie slyszala zadnej gadaniny. Tyle ,ze ona wiele rzeczy miala podanych na talerzu. Bogaty dom za slub ktos jej placil na studia kase miala z wynajetego mieszkania rodzicow no i dostala od nich samochod ja nietsety moge liczyc na siebie i meza i tak mam non stop gadane ;/

Jeśli jest tak jak piszesz to dlaczego liczysz się ze zdaniem mamy. Masz mądrego , pracowitego męża , możesz na niego liczyć to trzymaj z nim a od mamy się odetnij na jakiś czas. Dziwne to , że jedną córkę traktuje gorzej drugą dużo lepiej , no cóż w rodzinie różnie bywa.Rób tak jak ci serce podpowiada a nie mama bo ona nie jest nawet twoją przyjaciółką , tak ci miesza w głowie jakby była jakimś twoim wrogiem.Mąż to skarb...

To fakt oddalilysmy sie od siebie juz jakis czas temu. Wiem, ze traktuje mnie troche gorzej niz starsza siostre ale nie chce miec do niej zadnych pretensji. Wiem,ze wiele rzeczy robi, bo sie troszczy i ,moze mi do konca nie ufa, chociaz nie wiem dlaczego nie dalam jej powodow do tego. Zawsze staram sie byc ogarnieta i dzialac sama. No coz poko co ja sama mam metlik w glowie i nie wiem czego chce. Jeszcze niedawno bylam pewna swoich planow na dzien dzisiejszy jestem w rosterce jaka kolwiek decyzje nie podejme to ranie dwie bliskie mi osoby :/