więzienie w domu

Hej mam problem nie wiem czy powinnam tu to pisać. Mieszkam z rodzicami nie jestem jeszcze pełnoletnia. Mieszkam w łodzi na wylocie moje znajomi ze szkoły mieszkają w centrum miasta obok szkoły, nadchodzą wakacje każdy gdzieś wychodzi na dwór, bawi się cieszy, normalnie żyje. Ich rodzice pozwalają im wychodzić codziennie od rana do 21 i później. Ja w tym czasie siedzę w domu i umieram ryczę jestem w złym nastroju. Jak następnego dnia widzimy się w szkole one opowiadają jak było zajebiście a ja siedzę i udaję że się z tego cieszę. Moi rodzice w ogóle nie pozwalają mi wychodzić co gorsze mają jeszcze pretensje że siedzę przy komputerze. Z natury jestem osobą która uwielbia siedzieć z ludźmi i rozmawiać. Ostatnio skręciłam kostkę i siedzę w szynie gipsowej nie mogę się ruszyć z domu. Moi znajomi są tak kochani że mnie odwiedzają. Nagle moja mama powiedział mi że ona ma dość tych odwiedzin. To jej odpowiedziała że jak chce wyjść to ona mi nie pozwala jak mam skręconą kostkę to ma pretensje o to że przychodzą do mnie znajomi. Nie mogę się ruszyć z domu na krok siedzę sama w pokoju i cały czas ryczę po prostu się nudzę. One wychodzą codziennie a ja raz na 2 tygodnie. Mam już dość. Rozmawiałam/kłóciłam się o to z rodzicami ale to nic nie dało. Nigdy do domu nie wróciłam naćpana, pijana czy napalona. Nie mają do mnie w ogóle zaufania nie wiem dlaczego. Co mam zrobić w tej sytuacji? Niedługo stracę znajomych a naprawdę nie chce tego bo mogę tego nie przeżyć. W skrócie moi rodzice są źli jak odwiedzają mnie znajomi jak chcę gdzieś wyjść. Proszę o pomoc. Jeżeli nie wiecie jak mi pomóc to może będziecie wiedzieć kto inny może mi pomóc.

jak byś się dobrze uczyła to pewnie by ci pozwalali wychodzić z domu i korzystać z neta

w tej szynie nie jestes w stanie wyjsc na miasto?

Niestety nie mogę, zresztą nie pozwoliliby mi. Uczę się średnio. Serio ja jestem więziona w domu, jak miałam zdrową nogę też nie mogłam wychodzić a teraz to już wgl...

przesadzasz i tyle

skoro fizycznie nie jestes w stanie wyjsc, to nic nie wymyslimy prawda jest taka ze za bardzo dajesz sobie pomiatac, juz przedtem powinnas byla wyznaczyc granice z rodzicami, nie jestes juz dzieckiem i nie powinni az tak cie kontrolowac skoro do tej pory sie na wszystko zgadzalas, to sama jestes sobie winna

a z jakiego powodu ci nie pozwalaja wychodzic??

powiedz rodzicom na spokojnie jak sie z tym czujesz, jaki jest to dla Ciebie problem i co oni o tym sądzą. Widać z Twojego postu wielką potrzebę przebywania ze znajomymi i ja się temu absolutnie nie dziwię. Twoja matka jest lekko dziwna, skoro nawet ma dość jak Ciebie odwiedzają. nie wiem ile masz lat (16, 17?) ale na Twoim miejscu bym z nimi poważnie porozmawiał. a jeśli tego niepotrafisz to napisz im list i daj do przeczytania. napisz w nim co Cię boli, dlaczego się tak czujesz, co o tym sądzisz i poproś w tym liście o ich opinię i zrozumienie Twoich potrzeb. jeśli to nic nie da i powiedzą coś w stylu "dopóki tu mieszkasz to ma być tak jak my chcemy" to wtedy porozmawiaj z kimś zewnętrz, np z pedagogiem w szkole.

No db ale jak ja mam im to powiedzieć, ja nawet boje sie i zbieram pare minut żeby się ich o coś zapytać a co dopiero zacząć taka rozmowę. NIE WIEM DLACZEGO NIE POZWALAJĄ MI WYCHODZIĆ!

ile masz lat?

Nie wiem po co wam ta informacja mam 16 lat