Pogadajmy o Fobii Społecznej

Cześć mam 23 lata. Skończyłem szkołę średnią z maturą studia rzuciłem po 2 latach mam prawo jazdy(nie wiem jak ja to zrobiłem). Zdobyłem prace w zasadzie sama do mnie przyszła jest to dość nietypowa praca bo pracuje z dziećmi niepełnosprawnymi już 2 lata czyli można powiedzieć dostałem darmowe przełamywanie się do różnorakich ludzi;] Zauważam pewną poprawę w jakimś tam bardzo umiarkowanym stopniu ale dalej nie mogę pojąć dlaczego ten strach i ta panika dalej we mnie siedzi. I to ciągłe myślenie któro mnie najbardziej wyniszcza co będzie jutro a jak będzie to to co zrobię a jak to co wtedy zrobię takie myśli po prostu się pchają masowo na dodatek muszę pracować na jednej sali z pewną kobietą kórej nie lubię a ona widzi ,że ja jestem jakiś taki nie rozmowny i codziennie kur.. myślę o czym ja mam z nią rozmawiać mam dość a jak wy dajecie radę?

Jakoś leci. Ostatnio nawet to ja zajrzałam do gabinetu dentysty zobaczyć czy ktoś jest i była tylko pani sprzątająca, a ja i druga ze dwa razy starsza ode mnie kobieta stałyśmy tam ponad pół godziny zamiast sprawdzić od razu :/ wsadzić nachalnie łeb i tyle :D

A pani sprzątająca też by zeby wyborowała. Spręt jest,dobre chęc***ewno tez...

fobia to zmora mojego zycia.przez nia zycie przecieka mi przez palce. unikam wielu sytuacji. ostatnio poznalam fajnego faceta,ale niestety zerwalam z nim,bo nie wyobrazam sibeie isc do jego rodziny na niedzielny obad,albo zaprosic go do siebie i np podac mu herbate czy kawe-moja oznaka fobii to drzenie rąk i calego ciala

nie ma się czego obawiać. Takie sytuacje będą ciągle nie uciekniesz od tego. Będziesz non stop w stresie, który cie wyniszczy. Najlepiej rób ćwiczenia przed lustrem jak mówisz jak się śmiejesz. Ja zawsze sobie mówię co będzie to będzie. Wszystkiego nie wiem o świecie i np boję się że palnę coś głupiego. W towarzystwie próbuję udawać a nie siedzieć jak smutas i nic nie gadać. Mówię coś o sobie co się wydarzyło śmiesznego. Nie kiedy robię się na taką biedną i głupiutką żeby jakoś to było. Jak już poznam osoby to już jestem odważniejsza. Przeraża mnie na początku jak one na mnie zareagują.

codziennie po 5 razy fobia albo nerwica, piszcie o tym na forum psychologicznym

Też to mam i jest ciężko.. Mam dopiero 17 lat a ręce drżą mi jak 60 letniemu pijakowi. Boję się ludzi, mam wrażenie że wszyscy mnie nie lubią i śmieją się ze mnie za moimi plecami. Kiedy ktoś do mnie podejdzie to od razu oblewam się potem bo nie wiem co robić, o czym rozmawiać z tą osobą, nie chce zrobić z siebie debilki..A na dodatek jedyna osoba z którą się dogaduje i potrafię normalnie gadać właśnie zmienia szkołę..nie wiem co będzie dalej.