Wierzycie, że faktycznie "jest ktoś sobie pisany"?

Pytanie, jakie zadaję, wskazywałoby że autor pytania to jakaś rozemocjonowana piętnastka - nic bardziej mylnego, takie pytanie zadaje 20-letni, raczej opanowany facet. Do rzeczy, czy według Was istnieje coś takiego jak przeznaczenie? Czy dwójka osób faktycznie może być sobie pisana? Do zadania takiego pytania, trochę głupiego, ale jakże wprawiającego w refleksje skłoniły mnie doświadczenia w związku/związkach. Troszeczkę ponad rok temu zakończyłem 4 letni związek (tak, zaczęliśmy się spotykać w gimnazjum). Teraz znalazłem dziewczynę, z którą postanowiłem się związać. Jednak zamiast śnić o nowej dziewczynie, śni mi się... moja była! (Trochę dziwne, bo z byłą kontaktu nie utrzymuję od około 6 miesięcy, nie oglądam jej zdjęć, nie widujemy się, staram się o niej nie myśleć...) Tydzień po śnieniu o byłej, zorientowałem się, że moja była własnie zakończyła związek (była z jakimś typem od 4 miesięcy). To skłoniło mnie do refleksji, że faktycznie może i jesteśmy sobie pisani. W momencie, kiedy dowiedziałem się że jest wolna, poczułem wewnętrznie jakby jakąś ulgę i radość... Chciałbym jednak poznać Wasze zdanie na temat przeznaczenia i tego, czy faktycznie ludzie są sobie pisani!

Typowy syndrom psa ogrodnika. Zmieniłeś pisakownice - to sie narazie w niej baw!

tak

Nie.

nie, nie wierzę w to, jak mialam 18 lat to wierzyłam, a teraz niedlugo skoncze 30, nieudane związki, i już nie wierzę w jakies bzdury i prawidzwej milosci i przeznaczeniu.

Nie. Gdyby tak było, to by było łatwiej i to "pisanie" by sprawiało, że znajdujemy takiego i jest ok, no chyba że niektórym są pisane kłótnie i awantury itd, ale wtedy byłoby lepiej mieć te zapiski w doopie.

Gdyby było tak , ze gdzieś czeka druga połówka znaczyloby to ze jako ludzie jesteśmy niekompletni. JA nie godze sie na to, chce byc kompletna jako JA.