ślub z miłosci

ostatnio znajoma się rozwiodła i jakby nigdy nic stwierdziła, że wiedziała, że nic z tego nie będzie. co więcej ślub brała nie będąc w ciąży, nikt z rodziny jej nie zmuszał do ślubu. tak sobie mysle teraz...że bardzo dużo osób pobiera się bez miłości, takiej na serio... powiedzcie co Was skłoniło do ślubu? kto wziął ślub bez większych uczuć? jak teraz wygląda wasz związek?

ja wzięłam ślub z miłości, dzieci nie mamy do tej pory, bo nie chcemy. widzę jednak po znajomych, że wiele osób bierze ślub: 1 kobiety, bo uważają, że jak mają męża są lepsze niż inne. jakby obrączka świadczyła o wartości człowieka. i faktycznie, wiele jak już ma tego męża (zazwyczaj złapanego na ciąże) i dzieciaka nie potrafią rozmawiać już o niczym innym jak o pieluchach i cenach talerzy 2 mężczyźni, bo zostali złapani na dziecko. albo czują presję, bo "masz już swoje lata i pasuje się ustatkować". albo czują się wyobcowani, bo większość kumpli już ma żony. a potem i tak ślinią się do każdej dupy na chodniku 3 ogólna presja, że "TRZEBA" mieć żonę/męża i KONIECZNIE dziecko. inaczej jesteś dziwadłem 4 mylenie zauroczenia z miłością, po miesiącu ludziom się wydaje, że znają drugą osobę na wylot a problemy dnia codziennego nigdy ich nie dotkną 5 udawanie. obie strony nie pokazują prawdziwego ja i oczekują, że po ślubie druga osoba w tajemniczy sposób dostosuje się do ich oczekiwań

hmm straszne te dwa pierwsze argumenty;( czyli, że ślepy los decyduje o naszym życiu, kto się trafi ten będzie? byle by tylko KTOŚ był,kto funkcjonuje jako partner oficjalny...

nie ślepy los, jeśli nie jesteś desperatką/em, nie ulegniesz presji społeczeństwa, że musisz to spokojnie możesz przecież wybrać osobę, z którą poczujesz prawdziwe uczucie. po prostu większość ludzi żyje bezrefleksyjnie i nie liczy się dla nich jakość tylko pozory