Mam 17 lat i rodzice mi na nic nie pozwalają.

Hej. Mam 17 lat za 8 miesięcy skończę 18-stkę i jeszcze nigdy nie byłam na żadnej imprezie na noc (domówki itp.) nawet sylwestra nie mogę spędzać poza domem bo "jestem za młoda". Raz w życiu nocowałam u koleżanki a koleżanka u mnie, nie mogę mieć chłopaka a wychodząc z domu ze znajomymi muszę wymyślać, że idę do parku, z którego i tak muszę wracać o 19, a w zimę ok 16 bo robi się wcześnie ciemno, o późniejszej porze nie ma nawet mowy. A wszystko tylko i wyłącznie dlatego, że moim rodzicom nie da się przemówić do rozsądku, już cała rodzina próbowała z nimi rozmawiać na ten temat ale nie przyniosło to żadnego efektu. Moi znajomi nie rozumieją dlaczego jest jak jest i trudno liczyć na jakiekolwiek wsparcie z ich strony bo nigdy nie znaleźli się w takiej sytuacji. Przez to jak mnie traktują rodzice czuję, że tracę moje lata młodości. Już nie wiem co mam robić rozmowy, kłótnie i histerie nie pomagają w niczym. Nie mam nawet siły już płakać przez tą sytuację, jestem bezradna. :(

troche to nienormalne:O

nienormalne owszem, ale nie boj sie o mlodosc, nadrobisz na studiach w innym miescie

noi dobrze teraz k******o sie szerzy wiec rodzice nie chca zebys z brzuchem wrocila po imprezie po zatym jestes gowniara jeszcze czego chcesz wiec? za nauke sie bierz lepiej

ja tez tak miałam nic nie mogłam, w wieku 17 lat mialam wracac o 19(najpóźniej)do domu. Nigdy nie byłam nawet na dyskotece szkolnej. Moja starsza siostra mogła chodzic wszedzie. Ja miałam siedziec w domu. Bo ponoc byłam od niej gorsza, a tak naprawde buntowałam sie bo na nic mi nie pozwalano.Przez te zakazy i nakazy popelniłam jeden duży błąd...

Spróbuj ich jakoś wystraszyć nagłą, odwracalną metamorfozą, mówiąc że wrócisz do swojego wcześniejszego usposobienia jeśli ustalicie wspólnie jakieś kompromisy,

W końcu przesadzają o kilka dobrych godzin i pokazują, że nie mają do ciebie zaufania