czy czyjes slowa zniszczyly was psychicznie

jak tak to czyje

męża i teściowej ...ale podniosłam się z "kolan" i pokazałam na co mnie stać !

ja malo od kogo nie uslyszalam takich slow, od promotorki doktoratu, od wlasnej matki, od niedoszlego faceta, od znajomych, od dzieci w gimnazjum... jakos sie nie pozbieralam jeszcze - zastanawiam sie nad ucieczka do jakiejs chrzesicjanskiej sekty, moze do ŚJ, tak zebym poczula, ze ktos mnie akceptuje taką jaką jestem, bo ciezko byc sama niekochana nieakceptowaną

tak, kiedyś non stop słyszłam od przewaznie obcych ludzi, że jestem dziwką, ale to były młodzieńcze czasy, dziwne sytuacje, oczywiście wtedy byłam dziewicą

tak, męża, ale sobie z tym radzę teraz

Żartujesz? Jak czyjeś słowa mogą mnie zniszczyć? To jak słabą psychikę musiałabym mieć.

nie nigdy , slowa czy pisanie w internecie na mnie nie dziala

Stefan N. posluchal Donalda T. I zwariował !

Tak i to bardzo. Gnębiła mnie matka i dalej to robi. Biła znęcała się nade mną, pastwiła się jak nad zwierzęciem i w ogóle nie przebierała w słowach byle mi dopiec. Moje rodzeństwo traktowała normalnie. Druga osoba to mój starszy brat, wyzywał mnie poniżał po to by się dowartościować i to w najtrudniejszym okresie mojego życia. Największą rysę pozostawiło po sobie jednak to iż gnębiono mnie w szkole podstawowej. To było piekło, już nigdy po tym nie znormalnieje. Nie potrafie nawiązywać bliskich relacji z ludźmi. Nie mam za grosz pewności siebie. Nie potrafie rozmawiać to dla mnie abstrakcja przez moją izolacje. Boję się że co powiem to wyśmieją. Potrafie się tylko kłócić i drażnić z ludźmi, nikogo prawie nie lubie. Chcę umrzeć. Mam 21 lat.

Pewnie, każdy chyba miał takie sytuacje. Może nie zniszczyły ale na pewno poruszyły. U mnie to były słowa wieloletniego przyjaciela, nigdy nie ruszały mnie jakiekolwiek negatywne słowa ludzi którymi gardzę, jeśli się już przejmowałem to tylko słowami tych na których mi zależało.