Skąd bierzecie pozytywne nastawienie do życia?

Przeciez beznadziejnie jest, nienawidze świata i ludzi. Irytują mnie na każdym kroku, i idąc ulicą wyobrażam sobie sceny przemocy jak robie im krzywde. Wszyscy ludzie wyglądają tak samo idiotycznie i mysla tak samo idiotycznie, a myślą że super. Irytuje mnie ludzka głupota, schematyczność, bezrefleksyjność, podążanie za modą, religijność, siermiężnośc, prostota, wszystkoooo...

Ignoruję ludzi takich jak ty i cieszę się zyciem - Moor

Ignoruje takich ludzi jak ty i ciesze sie zyciem - moor

ładne kopiuj wklej...

Z lubienia siebie.Jak lubisz siebie,to lubisz ludzi:)

siebie też nie lubie, jestem dziwna i chyba troche chora psychicznie. Nie umiem żyć wśród ludzi, jestem kaleką społeczną, często w normalnych sytuacjach jestem nieśmiała, a gdy nie trzeba to zbyt smiała i wredna wobec ludzi którzy mnie lubią. Wszyscy ludzie sie zachowują normalnie, mają wrodzoną umiejętnośc takiego zachowania. A ja nie, sporo ludzi ma mnie za nieszkodliwą wariatke i mówią do mnie zdrobniałym imieniem jak do dziecka. Skąd tu brac radośc życia?

Spróbować nauczyć się podstaw funkcjonowania w społeczeństwie?

i to zdrobnienie to nie Kaśka, bo sie nie nazywam Katarzyna, takie zdrobnienie bym nawet lubiła. Mówią na mnie Kamilka, do dorosłej osoby, to zdrobnienie jest jest infantylne i dziecięce, wyrażające traktowanie drugiej osoby jak dziecko.

Generalnie, codziennie rano jak się budzę to się zastanawiam, po co? nie chce mi się żyć, mam ogólnie depresję, zdarza mi się płakać w drodze do pracy i jak wracam też, a pracę mam fajną, ogólnie czuje się samotny i mam depresję. Pracuję w niemczech, dobrze zarabiam, nic mi sie brakuje prócz tej drugiej połówki, więc żeby zwalczyć depresję to ćpam. Nie dużo, tak żeby tylko nastrój sobie poprawić a nie chodzić w pół przytomny

a może nazywają cię tak z sympatią? Do mnie też mówią różnymi dziwnymi zdrobnieniami i nie płaczę z tego powodu - Moor

i zmień podejście, to Ci dobrze zrobi