jak dajecie rade zyć

ja sie załamuje najmniejszymi problemami :( nie potrafie sie cieszyc zyciem mimo iz widze jak ciężkie zycie maja inni i daja sobie rade czytałam gdzies ze poprostu trzeba zyc i dawac rade ale ja jakos nie potrafie byle problem to ja mam ataki jakiejs paniki

Może nudzisz się i nie masz prawdziwego zajęcia? :) Ja tak mam, że jakbym tak sobie usiadła i pomyślała, ale tak naprawdę głęboko pomyślała o swoim życiu, zaraz łapię doła chociaż nie mam żadnego prawdziwego powodu :p umiem za to tak sie nakręcić swoją wyobraźnią, że wprawię się w takie nieszczęście jakby cała moja rodzina odeszła do nieba itp... :p ale baaaardzo sie pilnuję żeby sobie na takie te nie pozwalać, mój mąż to bardzo źle znosi :)

czuje się do niczego :( jakas taka bezwartościowa boje sie zycia

Noooo to jest coś podobnego jak u mnie. Poszukaj sobie konkretnego zajęcia i nie nakręcaj się

nie wiem czy sie nudze mam prace, ogrod, dom....nie mam dzieci maz nie moze miec...leczymy sie nie potrafie pozytywnie myslec a prawda ze ciagle rozmyslam, negatywnie, jestem pesymistka i nie wiem jak to zmienic

Autorko Tak, często to wina nudy, ale ja np nawet jak coś robię to nie umiem myśleć o swoich problemach, a jak mam wolny czas nie mam ochoty z domu wychodzić . Są dni że mogę góry przenosić, i mam wszystko w nosie, ale są dni że mam ochotę zniknąć z tego świata i nikt nie będzie tęsknić ;(

ale ja w niczym nie widze sensu, w zadnym zajeciu mieszkamy z moimi rodzicami, ojciec mnie dołuje, jest taki pesymista własnie i nerwus straszny mieszkamy z nimi nie dlatego, ze nas nie stac na utrzymanie czy cos bo dobrze sobie radzimy ale ja jestem jedyne ich dziecko, dom spory a my go wykanczamy po mału no i pomoc dla rodziców wieksza

Przeczytaj sobie książkę "czesałam ciepłe króliki", a zaczniesz doceniać najdrobniejsze codzienności dnia...

ciagle tylko faszeruje sie tabletkami na uspokojenie

Aaa :o powinniście sie wyprowadzić. Tylko w Polsce jest jakaś durna moda na mieszkanie z rodzicami tzn że niby jedynak albo jedno z kilku dzieci mieszka z rodzicami :o w takiej sytuacji miałabym prawdziwego doła i wcale sie nie dziwię że Ty nie jesteś szczęśliwa. Powinniście się koniecznie wyprowadzić skoro macie na to warunki. Nie musicie od razu wyjeżdżać daleko, miże to być w tym samym mieście, ale jednak na swoim zawsze najlepiej. Nie kumulują sie wtedy problemy większej ilości osób niż to konieczne...i zupełnie niepotrzebnie masz jakieś wyrzuty że rodzice sami zostaną, że pomoc...Nie jesteś od tego żeby uszczęśliwiać rodziców, zwłaszcza kosztem swojej rodziny

powiedzmy ze nie dam rady sie wyprowadzic....matki samej z ojcem nie zostawie, domyslcie sie dlaczego, nie ma takiej opcji zreszta 3 lata mieszkalismy sami bo maz ma mieszkanie ale to była tez udreka bo panikowalam ze nie wiedzialam co sie w domu dzieje :( i tak do d... i tak :(

moja mam juz na mnie krzyczy ze z takim podejsciem do zycia nie bede w stanie zajac sie dzieckiem prawdopodobnie czeka nas in vitro

Powiedzmy, że się domyślam. Ale Twoja matka to dorosła osoba...a na chamów znęcających się, o ile dobrze się domyślam, czeka sąd i więzienie. A tymczasem Ty siedzisz w więzieniu za niwinność :o tak jakby nie można tej sytuacji odwrócić....hmmm może byc jeszcze pijak, wtedy albo leczenie albo wypad i żadnego dobrego serca.

Jesteś dorosła masz własne życie. Każdy kieruje własnym . Nie możesz i nie powinnaś żyć życiem matki. Ona chyba powinna sama sobie poradzić z problemem z własnym mężem a twoim ojcem. No do cholery ale są paragrafy na takich