czy powazne zachowanie wynika z waszego wenetrznego samopoczucia czy jednak

bardzo sie przejmujecie tym, co pomysla o was inni? ja mam ogolnie dosc czesto humor ironiczny, bo takie tez jest moje samopoczucie - troche za duzo w zyciu preszlam, zeby brac wszystko na powaznie (kiedys tak robilam - nabawilam sie depresji, nerwicy i lekow); od okolo roku zycie traktuje z ironia, ktorej nie ukrywam, ale zauwazylam, ze ludziom to przeszkadza - to taki troche absurd, bo jak sie czuje bardzo dobrze, ale ludzie roznie przeze mnie - tzn nie obrazam nikogo, ale dla wielu nie podoba sie moje poczucie humoru i sarkazmu; prawdopodobnie z tego powodu facet, nak torym mi zalezalo, stracil zainteresowanie (myslalam, ze mi serce peknie, ale wypowiedzianych slow nie moglam cofnac)

poważne zachowanie zależy od sytuacji i zazwyczaj nastrój mi się udziela od innych.

tzn ja ogolnie ciagle mam nastroj ironiczny - jedynie w naprawde powaznych, smutnych sytuacjach - np na pogrebie - staje sie powazna przez pare chwil, ale generalnie oronia i sarkazm towarzysza mi ciagle; ludzi to drazni, zraza i w sumie spoko - dla mnie osobiscie najwazneijsze jest moje dobre samopoczucie, nie bede nikogo zadowalac na sile, bo co innego moze sie nie spodobac; co to za zycie, ktore mialoby polegac na ciaglym zwracaniu uwagi na to, co pomysla inni? bardzo meczace i niezgodne z moja natura, sztuczne