obejrzałam głębię oceanu i nie moge się otrząsnąć

Jest to film na podstawie książki, w zatłoczonym hotelu zostaje porwany 3 letni synek kobiety, po 9 latach przylądkiem się odnajduje i caly film jest jedną wielką rozterką rodziców, tego dziecka jego rodzeństwa. No bo kocha swojego ojca adopcyjnego, ale musi żyć ze swoimi biologicznymi rodzicami. Boże mi by chyba serce pękło. Nie wyobrażam sobie stracić córki, potem ja odnaleźć ale widzieć że ona mnie nie kocha, tylko inną osobę, nie móc jej przytulić. Po prostu ryczeć mi się chce. Wzięłam córkę do siebie do lóżka i leżę przytulam się do niej. Strasznie wstrząsnął mnie ten film. Przed urodzeniem córki nie miałam tak, teraz wszystko extremalnie smutne związane z dziecmi strasznie przezywam:(

po prostu zaczynasz sobie w końcu uświadamiać na jak posrany świat sprowadziłaś dziecko, ile zagrożeń sie na nią czai i będzie czaić w przyszłości, tym bardziej, że będzie kobietą. No i że jej życie może być pełne bólu i cierpienia.