dwulatek w pieluszce, z cyckiem i nie mówi

Ok, zacznę od tego, że nie lubię obrabiać tyłków ale martwi mnie moja kuzynka. Jej córa miesiąc temu skończyła 2 lata. Nie mówi nic poza "ne", kiwaniem głową, chyba nawet "mama/tata" niekoniecznie. W pieluszce bo chcą jej dać czas,żeby nie miała traumy. No i wciąż na cycu. Mówiłam jej, zeby się wzięli za nią, wszyscy tak im mówią a oni, że ale jesteśmy staroświeccy i zaściankowi, że dziecko się wychowuje po partnersku, że ono też ma swoje zdanie i potrzeby. Powiedzcie mi czy ja zwariowałam czy oni?

Tez mam takich znajomych ich synek 24 m nie mówi, nawet nie rozumie polowy co sie do niego mówi, i kompletnie nie kontroluje potrzeb fizjologicznych, a oni NIC, zero pracy z tym dzieckiem, nawet książeczki mu nie poczytają ani klocków nie ułożą, nocnika tez nie ucza...

3/4 dwulatków nosi pieluchy a u mówić zaczynają pózniej. Nie ma w tym nic nienormalnego, chore jesteście czy głupie. Na całym świecie zalecają dlugie karmienie piersią ale dla " nowoczesnych" mamusiek z karę to zacofanie.

Wszytko z dzieckiem ok .Ma dopiero 2 lata i ma czas na odstawienie pieluch , cycka i na gadanie .

Tez bylabym zniesmaczona zwlaszcza kp dziecka w tym wieku!

dla mnie nic bulwersującego, na pewno pracowałabym nad odpieluchowaniem, ale jeśli chodzi o mówienie i pierś, dałabym dziecku spokój

Pielucha OK, że nie mówi prawie nic też to dość normalne (moje dziecko jest dwujęzyczne i zaczęło mówić jak miało 2,5 roku) . ale pierś w tym wieku ...? hm. uważam że do 1,5 roku max .... ale to moje zdanie.

mój syn ma 18 mcy-odstawienie pieluchy średnio idzie cycem karmiony nie był, ale co do mówienia-też prawie nic nie mówi, ale rozumie i "dogadać" się z nim można, w sensie ty gadasz on pokazuje. Odpowiada "dzień dobry"-kiwa głową, do widzenia i dziękuje to również kiwanie z uśmiechem :)

nocnik - warto i należy próbować, zachęcać, uczyć, pokazywać mówienie - ma czas, 2 lata to nie jest jeszcze moment, w którym należałoby rwać włosy z głowy, bo dziecko nie mówi, ale książeczki i ciągłe "rozmawianie" z dzieckiem jak najbardziej wskazane pierś - tu sprawa może być kontrowersyjna, pierwsze dziecko karmiłam tylko 6 miesięcy i nie mogłam uwierzyć, jak koleżanka z pracy opowiadała, że karmi swoją trzylatkę, byłam w szoku lekkim; obecnie karmię 13-miesięczne dziecko i zapowiada się póki co, że szybko nie skończę; już mnie nie dziwi ani nie budzi we mnie niesmaku karmienie dużego dziecka, bo ... samą mnie to dotyczy ;). Uważam, że jeśli dziecko tego potrzebuje, a matce to nie przeszkadza, to niech się karmią. Mnie powoli zaczyna przeszkadzać, ale obecnie przy ząbkowaniu pierś jest prawie że jedynym źródłem pokarmu i płynów dla mojego dziecka, więc zaciskam zęby i liczę na samoodstawienie, gdy wrócę do pracy, a wracam za miesiąc. Jeśli dziecko nie zgodzi się na współpracę ;), to cóż - będę karmić dalej i próbować za jakiś czas tłumaczyć, na razie nie rozumie ;)

Byłam niedawno na wczasach - w pokoju obok mieszkało małżeństwo z dwójką dzieci - młodsze dziecko wyglądające na ok 2 lata i starsze na ok 5 lat. Obaj chłopcy w pampersie. Obaj nie mówili, ten starszy wydawał z siebie dziwne dźwięki, tak jakby skrzeczał, czasem piszczał, ale nie mówić nic, nawet mama czy tata. Muszę przyznać, że na stwierdzenie mojego męża, że taki duży chłopak i w pampersie, powiedziałam mu, że przecież ten chłopiec jest chory (w sensie opóźniony w rozwoju), a tu w rozmowie z jego mamą okazało się, że chłopiec ma 3 lata (jego brat 2) i że jest zupełnie zdrowy, a mama uważała pampers w tym wieku za coś oczywistego i nie był to dla niej żaden problem ani powód do wstydu. Dla mnie to było już dziwne i naprawdę wydaje mi się, że z rozwojem tego chłopca (sądząc po zachowaniu) nie wszystko było w porządku.