Gadatliwy Włoch w moim domu

Oficjalnie wypowiadam wojnę chłopakowi mojej córki. Moja Lidia wyjechała 2 lata temu na wymiane Erasmus do Włoch. Wrocila z niej z miloscia, śniadym chłopakiem o brązowych oczach, miłośnikiem italo disco z lat 80. I w sumie tyle o nim wiem. Aha, wiem jeszcze ze nazywa się Dżiuseppe . Moja córka jest w nim zakochana, ponoc dogadują się całkiem niezle co jest dla mnie zupełnie nie do pojęcia, gdyż chłopak mówi non stop! Rozgadany Włoch wchodzi do kuchni bez żadnego oporu i gada non stop a czasem jest w samym ręczniku i mnie przytula i ściska, 3 buziaki w policzek na powitanie za każdym razem gdy się mijamy w domu. Zimą nie odśnieża podjazdu i w ogóle nie wychodzi z domu, nie porządkuje swojej szopy, latem wyjeżdża z Lidką na Mazury. Ona zupełnie do niego nie pasuje. Moja córka to mądra, przedsiebiorcza dziewczyna, przy nim marnuje cały swój potencjał. Dzisiaj Rozgadany Włoch wchodzi do kuchni by zrobić sobie Moją kawę (I oczywiście od razu mi i całej rodzinie i sąsiadom). Zagaduję go nagle: "Dżiuseppe , chyba za bardzo podoba ci się w Polsce." Słuchajcie co odpowiedział - Pierwszy raz!: "Polska jest okropna, ale u mnie w kraju bieda i pizza i zostaniemy tu u mamusi do końca zycia." Jak zwykle wyściskał mnie przy tym i wycałował. Wziął kawę i wyszedł, zostawiając mnie samą z gorącym zamętem w głowie. Chcę by on zabrał moją córkę do Włoch a nie siedział nam tu na głowie.