Mam dość życia...

Dlaczego piszę? No cóż... Nie oczekuję jakiejś pomocy, polecania lekarzy. Chcę się tylko wyżalić i łączyć w bólu z innymi. Moje życie jest jak papier toaletowy - szare i do d**y.Nie widzę sensu, nic mi nie wychodzi jak chcę ( oprócz nauki, ale w każdym innym aspekcie jest tragicznie).Ostatnio spotkałem się ze starą znajomą i utkwiło mi w pamięc***ewno zdanie " jak się budzę rano i otwieram okno , to aż chce się żyć". Ale ja jej zazdroszczę tego optymizmu i energię do życia. Następnego spotkania nie było ,nie odebierała smsów , bo pewnie wyszedłem na nudziarza , zresztą tak jest.Eh szkoda a tak ją lubiłem , może nawet coś więcej...Życia towarzyskiego też brak w sumie to po części z wyboru.Chciałbym je mieć ale jak już do czegoś dojdzie to mam tego dosyć , to mnie nudzi .Wolę wrócić do domu i zamknąć się w moim świecie.paradoks... Nie mam konkretnych pasji, albo leże na łóżku i rozmyślam albo przeglądam bzdury w internecie albo sobie ćwicze na ciężarkach czy robie pompki brzuszki. Najchętniej bym popełnił samobójstwo, ale jestem wierzący i nie chcę potępienia... Szkoda że nie jestem tłuczkiem, któremu do szczęścia wystarczy że nachleje się czegoś, spędzi noc w rowie , a potem się pochwali jakiego to miał kaca. Jeśli dotrwaliście do końca tej żenady to jestem wdzięczny za poświęcenie tej chwili. Może ktoś kiedyś wspomni o biednym , zakompleksionym chłopaku , który teraz siedzi w ciemnym kącie ze łzą w oku...

Znam dokładnie ten stan. Moze warto pozukac psychologa i psychiatry na nfz ? Moja przyjaciółka miała identyczną sytuację, psycholog niestety nie pomóglł.. dopiero antydepresanty i teraz jest super

właśnie jesteś tłuczkiem niestety

Witaj w klubie autorze tematu, mam tak samo. Ludzie ogólnie są bardzo nudni.