Mam 25 lat i zmarnowałam młodość. Jestem tym załamana

przez swoją niesmialosc, bycie zamknieta w sobie a takze wlasną glupote strach no i rodzicow ktorzy mi wszystkiego zabraniali i kazali siedziec w domu i sie uczyc :( Nie mialam kolezanek, nigdy nie bylam na kolonii, ognisku ze znajomymi, imprezach, nie mialam chlopaka, nawet sie nie calowalam, NIC NIE ROBILAM jak nastolatka tylko siedzialam cale dnie w domu z ksiazkami albo przed komputerem :( Boze, gdybym mogla cofnac czas ;(

Piszesz jakbyś dobiegała 50tki. Weź się w garść kobieto. Umów się z kimś.

nadrabiaj, nic straconego :)

Dzisiaj doszłaś do takich wniosków ale wtedy skąd miałaś wiedzieć co jest dobre a co złe? Nie jest to do końca twoja wina.

daj spokój, nigdy nie jest za późno. ile są warte te wszystkie rozrywki? dla mnie niewiele. ale jeśli dla Ciebie coś znaczą to masz czas je nadrobić kiedy zechcesz. zrób coś szalonego, lepszego od pieczenia kiełbasek na gimnazjalnym balu. nie martw się!

nie nadrabiaj tylko zacznij normalnie zyc,przestrzegam przed syndromem psa spuszczonego ze smyczy

jak jest się nieśmiałym, introwertycznym i całe życie siedziało się w domu to ciężko jest to nadrobić. A im jest się starszym tym jest gorzej

25 lat sympatyczna koleżanko, to żaden wiek, jesteś młoda, ambitna (tak myślę) wykształcona. Na rodziców nie zganiaj bo chcieli dla ciebie dobrze i co więcej udało im się! :) Nie włóczyłaś się, nie złapałaś chorób, nie zaraziłaś głupotą ;) Faceta na pewno znajdziesz bo masz "argument" dla każdego faceta istoty :D Co więcej jesteś atrakcyjna, a jak nie to popracuj nad tym, uwierz da się. Młodość jest piękna a ty jesteś młoda :) Powodzenia.

jak jest się nieśmiałym, introwertycznym i całe życie siedziało się w domu to ciężko jest to nadrobić. A im jest się starszym tym jest gorzej xxx dokladnie, to wrecz niemozliwe, nie da sie nadrobic straconych lat i byc nastką w wieku doroslym

Nie dołujcie dziewczyny, właśnie, że się da zmienić, jeśli człowiek bardzo chce i pracuje nad sobą. Polecam również Modlitwę, mi pomaga, modlę się o otwarcie serca, dobrego męża itp. bo też jestem zamknięta w sobie, boję się komuś zaufać, zakochać, nie wierzę w siebie. Mam 27 lat. Trzymaj się

zanim ja ostatecznie zadoluja ma jeszcze co najmniej 50 lat zycia przed soba,sporo czasu na zmiany

autorko, zacznij jezdzic za garnice, spac w hostelach albo u osob prywatnych poznawaj ludzi przez internet tez w Polsce

Nie przejmuj się nie Ty jedna tak masz! głowa do góry i poznawac nowych ludzi!!

czasem tak lepiej......zaufaj mi. przeczytaj książkę Zaplecze - Violetty Komar....

dlaczego przestrzegasz przed synndromem psa spuszczonego ze smyczy?

Daj spokój, jeszcze sobie życia nie zmarnowałaś. 25 lat to jeszcze z ciebie młoda kobieta. Ci co chrzanią ze 30i wyżej to już starość to debile. Wyjdź z domu, znajdź w sobie pasję i korzystaj z życia nawet w pojedynkę.

No widzisz, wniosek jest jaki? Że nie zawsze warto słuchac innych miedzy innymi rodziców... Słuchaj swojego rozumu i serca, teraz tamtych lat nie przywrocisz, ale mozesz nastepne wykorzystać jak najlepiej, poprostu zmien cos w soim zyciu, znajdz faceta itd

Trochę szkoda tych lat, to fakt, ale wyciagnij nauczkę na przyszłość i zacznij... szaleć :) Oczywiscie w granicach rozsadku, ale z zycia trzeba korzystac