Miłość a ratowanie siebie

Mam pewien problem. Zakochałam się w facecie, jest kapitalny, mamy wiele wspólnego. Ale...pochodzi z patologicznej rodziny. Nie ona sama jest problemem, tylko fakt, że mój chłopak ma przez to wiele problemów ze sobą. W razie konfliktu reaguje patologicznie wyzywając mnie, bądź wręcz "walcząc na śmierć i życie" próbuje stawiać na swoim. Kocham go całym sercem, myślałam, że wyciągnę go z takich zachowań (sporo się poprawił i zrozumiał) jednak wiele sytuacji mnie niszczy i to on mnie ciągnie w dół. Proponowałam mu psychologa, jestem chyba najspokojniejszą osobą na świecie, a i tak popadam z nim w konflikty odtwarzając patologiczne wręcz sceny. Nie mam pojęcia co zrobić, czuję się zniszczona próbując go ratować, wyciągnąć go z tego bagna..Przepraszam za brak ładu i składu jestem strasznie zdenerwowana. Proszę doradźcie co robić? Ktoś z Was był w podobnej sytuacji? A może jest on DDA?

wszelkie wartosci wynosi sie z domu.Jesli byl to dom przemocy,zlego traktowania,klotni,obelg,to niestety pewne cechy ma zakorzenione i watpie,by to zmienil.Charakter ma uksztaltowany,moze jedynie probowac nad nim pracowac.Ja osobiscie nie wroze Ci udanego zycia.Porywczosc moze prowadzic do przykrych nastepstw.Popadniesz w depresje wciaz sie obwiniajac,ze nie zrobilas dostatecznie wiele,a to nie ulatwi rozsadnego myslenia.Lepiej sie zastanow....bo milosc szybko mija

Jego nie uratujesz, jak sam nie bèdzie nad sobą pracował, a siebie zniszczysz. Odejdz.