Zachowanie 30 letniego faceta po naszym rozstaniu.

Ja mam 24 lata. Rozstaliśmy się jakieś 2 tygodnie temu. Były potworne awantury, gdzie on mieszał mnie z błotem, odzywał się jak z jakiejś patologii. Ale mu to wybaczałam, bo tłumaczyłam to tym, że jest nerwowy itp. Potem na koniec obwinił mnie, że mu nie pokazywałam, że go kocham, że byłam zimną suką itp. Tak, byłam. Bo zasłużył. Ale wzbudził we mnie takie poczucie winy, że zaczęłam go prosić żeby dał mi/nam szansę, że jak spróbujemy to się uda itp. Tych szans było sporo, ale po takiej kłótni zrozumiałam, że COŚ trzeba zrobić! Oboje jednak musieliśmy mieć chwilę wytchnienia, więc przez tydzień zero kontaktu, ja wzięłam urlop w pracy (a pracujemy razem). Dziś był pierwszy dzień po moim powrocie (w międzyczasie pisał jakieś ckliwe cytaty odnośnie życia, że trzeba się postarać żeby coś mieć itp), cytaty wskazujące na to, jaki on jest poszkodowany. I dziś w pracy powiedziałam mu 'cześć', on odpowiedział. A potem zmienił miejsce siedzenia, żeby na mnie nie patrzeć. Następnie śmiał się z panienkami z firmy, był głośny, dusza towarzystwa. A na końcu wyśmiał też mnie... to był policzek dla mnie... Gdybym naprawdę mnie kochał i chciał, abyśmy spróbowali to byłby zdystansowany, ale normalny. A tu...szopka ostawiona w naszej wspólnej pracy. Chłopiec 30 lat... Jestem załamana. Chciał mnie sprowokować. Nie wiem na co on liczy, że będę go ganiać i całować po stopach? Nie na tym polega budowanie szczęścia i powrót. Czemu on mi to robi...:( wróciłam z pracy i płaczę do tej pory.

Faceci to duże dzieci, ale nie wiedziałam, że aż tak...

mam smutną dla Ciebie wiadomość , jedno z Was będzie musiało zwolnić się z pracy , druga smutna wiadomość , najczęściej po takich przebojach odchodzi z pracy kobieta , ponieważ nie wyrabia psychicznie

Nie mogę mu pokazać takiej słabości :(