Dalej "przyjaciele".

Witam Was serdecznie! Ostatnio moje życie nabrało dziwnego obrotu spraw. Zacznę od początku - jestem zakochany w pewnej dziewczynie (ona o tym wie). Pewnego dnia po prostu musiałem jej powiedzieć, że niestety muszę zakończyć z nią znajomość, dlatego że ją kocham i nie mogę słuchać jak ona flirtuje przy mnie ze swoim chłopakiem przez telefon, umawia się z innymi, czy tym podobne sprawy, dlatego że mnie to boli i w ostatnim czasie miewałem stany depresyjne, przez które znacząco schudłem i pogorszyło się moje zdrowie. Musiałem się z niej wyleczyć, a jedynym remedium na tą chorobę zwaną "miłością" było zakończenie znajomości. Przez kilka dni widziałem, że jest jej bardzo z tym ciężko. Nie odzywaliśmy się do siebie, aż nagle zagadała mnie i powiedziała, że zrobi wszystko, byle by było jak dawniej, bo jestem dla niej bardzo ważną osobą i jej najlepszym przyjacielem. Powiedziała, że rzuci dla mnie "tego swojego Bartusia" i się zmieni. Odrzekłem, że musze sobie to przemyśleć. Na drugi dzień napisała mi, że możemy razem być (jako para). Odmówiłem jej, zasłaniając się tym, że związek bez obustronnej miłości nie ma racji bytu, a wiem, że ona do mnie (raczej) nic nie czuje. Teraz żałuję tego. W obecnej chwili jest jak dawniej, jesteśmy przyjaciółmi, ona zerwała ze swoim chłopakiem, a ja dalej ją kocham ponad życie. Ah, jest jedna różnica - chyba lekko zmieniła o mnie zdanie i jakby cieplej traktuje. I tutaj pytanie do Was - co mam zrobić? Czekać aż może zasadzone w niej ziarno rozkwitnie i da owoc w postaci miłości, czy robić co innego? Błagam o pomoc, bo naprawdę sam nie wiem co mam robić...