Hej

Jakiś miesiąc temu dowiedziałem się, że umieram. Mam raka, nieoperacyjny przypadek. Strasznie się boje. Ale nie o tym chciał napisać. W wieku 21 lat poznałem dziewczynę. Byłem w niej zakochany, wydawała się fantastyczna. Pewnie taka była - szkoda, że nie dla mnie. Niestety natura niezbyt hojnie mnie obdarzyła w tych sprawach. Dziewczyna też niebyła zbyt wyrozumiała - w sumie to nie musiała, prawda? Rozumiem jakby nie chciała się zemną po prostu spotykać. No, ale wyśmiała mnie publicznie. Potem wszyscy moi znajomi (z tamtych czasów) wyśmiewali się zemnie, przy każdym spotkaniu. Dochodziło do takich sytuacji, że musiałem zerwać kontakty z tamtymi ludźmi. Z czasem nie potrafiłem się już starać o zdobywanie nowych znajomości. od 8 lat mam ciągłą depresje i praktycznie nie wychodzę z domu. Teraz jeszcze to. Nie zrozumcie mnie źle. Mówią, że jak staje się przed ostatecznym to niema się już nic do stracenia. Można robić wszystko. Nie przejmujemy się innymi. Ale jakoś tak nie jest. Co jest? Jest obawa przed tym, że może mnie ktoś odrzucić (kolejny raz). Że po tym mogę niemieć ochoty walczyć o swoje życie. Bardzo bym chciał być nabuzowany optymizmem. Wierzyć, że wszystko się uda, że dam rade. A jak już wygram to życie mi się ułoży. Chciałem to z siebie wyrzucić.

Ależ to była jakaś prostacka zdzira! Ja wiem, że to łatwo pisać, ale nie przejmuj się tym. Wykorzystaj cały czas, jaki masz, szkoda go na myślenie o takich idiotkach. Bardzo mi przykro, że chorujesz. Mam nadzieję, że Ci się ułoży - tak, czy inaczej, ale pozytywnie.

Jakbym miał się jeszcze raz urodzić, to chciałbym być przystojny i mieć powodzenie u kobiet :). Wtedy wybrałbym sobie jedną, tą jedyną ....

ludzie, którzy potrafią się jedynie śmiać z naszych niedoskonałości nie powinni mieć dla nas żadnego znaczenia. Co ci po nich pozostanie? przykre doświadczenie z przeszłości - to tyle. czy masz z nimi dobre wspomnienia? wątpię. a jednocześnie nie wątpię, że masz wokół siebie osoby, które chcą Cię wspierać, które kochają. Skup się na nich. Może potrzebują Ciebie bardziej, niż myślisz:) i mam nadzieję, że uda Ci się wygrać z chorobą. Cuda się zdarzają. tylko do tego potrzebna jest CHĘĆ ŻYCIA. spróbuj ją z siebie wykrzesać... na pewno jest dla Ciebie jeszcze wiele do zrobienia :) pozdrawiam Kama

:)

chciałbym, żeby to wszytko było proste

odłożyłem życie na potem, a niema żadnego potem :(

na potem? a po co tracić czas? każdy dzień daje tyle możliwości. możesz odłożyć życie co najwyżej do jutra:) a od rana zacznij się nim cieszyć :) jest coś, na co masz ochotę - zrób to :) puki żyjesz, potem istnieje... ale potem jest nieistotne. najważniejsze jest teraz!

|:-(

:(

Głowa do góry, choć wiem, że to trudne. Wierze, ze dasz radę :)

:(

to smutne