Macie żal do swoich rodziców że nie dali wam nic na start w dorosłość?

?

nic nie mieli to nic nie dali , nie mam żalu.

tak mam żal,mogli oszczędzać a nie całe życie trwonili pieniądze na wycieczki, dobre jedzenie, wyjścia, co kilka lat nowe meble i sprzęty zarabiali dobrze a nie dali nic bo nic nie oszczędzili

W sumie to pierwszy raz sie nad tym zastanawiam, a jestem kilka lat po slubie. Nie, nie mam zalu. Ojciec prowadzil hulaszcze zycie i dlatego mama sie rozwiodla, a sama tez ledwo wiazala koniec z koncem, poniewaz mam jeszcze rodzenstwo. W gruncie rzeczy kazdy z naszej gromadki juz w doroslym zyciu mogl polegac tylko na sobie samym i tak to mi weszlo w krew, ze nie, zalu nie bylo i nie ma. Ale troche przykro tak cale zycie pod gorke.

Moim rodzicom ich rodzice bardzo wielie pomagali, a ja po szkole średniej musiałem się usamodzielnić i zaczynać od zera. Mam żal do nich za to że zaznaczają że jak będą starsi to będe musiał ich utrzymywać bo taki jes obowiązek dzieci, oni sami swoich rodziców ( a moich dziadkow) wogole nie odwiedzaja tylko dzwonia jak potrzebują pieniedzy. Co za ludzie...

ja mam zal,bo jestem jedynaczka i nawet o jedno dziecko mnie potrafili zadbac.caly czas zyja w dlugach,jeszcze ode mnie chcieli kase wyciagac,a ja niby z czego mam im dawac?sa rodzice co maja po kilkoro dzieci i miare mozliwosci ulatwili start.

W jakim sensie? Nam nic nie dano ale pomagano. Zalicza się? I skąd takie roszczenia że dorosłym dzieciom coś się należy? Nie przyszłoby mi do głowy żeby oczekiwać jakiegoś dawania.

nie mam zalu , dali tyle co mogli a teraz ja im pomagam jak jest potrzeba

ale my nie mowimy o dawaniu doroslym dzieciom,tylko starcie w doroslosc.

Nie, nie mam żalu. Rodzice wyposażyli mnie w odpowiednie wykształcenie - adekwatne do ich możliwości, odpowiednie wychowanie i olbrzymią dawkę miłości. Reszty musiałam dokonać sama, a w końcówce z moim wybrankiem. Jestem wdzięczna moim rodzicom, że wpoili mi parę zdrowych zasad. Na start dostałam błogosławieństwo, ale chyba to był strzał w dziesiątkę, bo po 9 latach mogę powiedzieć, że to były z serca płynące życzenia. Dwóch pracowitych"gołodupców" przy pomocy Rodziców żyje całkiem dobrze i nie ma pretensji do rządzących, że w Polsce nie da się żyć.

wiadomo jak ciężko jest teraz młodemu człowiekowi w kraju takim jak Polska, uważam,że rodzice w miare możliwości powinni odkładać by choć trochę ułatwić to swojemu dziecku. Sama jestem matką dwójki dorosłych dzieci, obydwojgu dołożyłam się do wesel, córce dałam 50 tyś na mieszkanie ( wzięłam kredyt i go spłacam, drugą część wzięła córka z mężem) a syn dostał działkę którą odziedziczyłam po swoich rodzicach i też wziął z żoną kredyt na budowę domu. Mam satysfakcję,że choć trochę dzięki temu moje dzieci mają lżej.

no i wlasnie o tym pisze , dalas tyle co moglas i twoje dzieci nie maja do ciebie zalu ze nie kupilas im wypasionej willi i mercedesa

Jesteś głupią matką i tyle :) Powinnas zaciągnąć kredyt na milion i zesrać się nie mogąc go spłacić.

jak to rodzice wyposażyli cię w odpowiednie wykształcenie, przecież za ciebie do szkoły nie chodzili, człowiek sam się kształci a ktoś go kształci, nie rozumiem sensu twojej wypowiedzi, to że dali ci np na książki nie znaczy że cię wykształcili, głupie gadanie

14.51 sama jesteś głupia i tępa obrażając matkę która dzieciom swoim pomogła, żal masz pewnie,że od swoich na start dostałaś kopa w doope na rozpęd

Mam ogromny żal, mało że nie dali nic ( wszystko dla młodszego brata), to jeszcze ciagle mieszaja w moim małżeństwie, zyciu, wychowaniu dziecka. Sami dostali większośc od mojej babci ( mamy mamy).

Ja nie mam żalu, że nic nie dostałam, moge mieć jedynie żal że jest mi wmawiane, że coś dostałam i takich rodziców to nie jedna osoba by mi pozazdrościła :/ nie wiem czy sie śmiać czy płakać....

Wazne zeby dziecku dac milosc , szczesliwe dziecinstwo ( bez biedy , awantur , alkocholizmu ) poczucie bezpieczenstwa i wsparcie , jak dziecko to dostanie to nie bedzie mialo zalu do rodzicow ze na start nie dali willi z basenem i fury w garazu

Moi zaproponowali że kupią mi mieszkanie, za gotówkę, ale boją się też trochę o swoje życie na emeryturze bo prowadzili firmę, już powili nie mają siły ciągnąć tego dalej a wiadomo, emerytury to za dużej z tego nie będzie. Cały czas się zastanawiam, czy przyjąć propozycję, ale chyba wolę żeby odłożyli sobie gotówkę na życie właśnie na emeryturze. Zawsze żyli na poziomie, przyzwyczaili się do tego, a wiadomo, człowiek na starość choruje itd itp. Chyba wolałabym, żeby mi tych pieniędzy na start nie dawali. I tak już dużo od nich dostałam - życie na luzie finansowym na studiach i pewność, że jak mi się noga podwinie to zawsze mi pomogą - po studiach.