reakcja rodziny na wieść o ciąży

Hej. Jestem ciekawa jak Wasi najbliżsi zareagowali na wiadomość o ciąży. Ciąża ponoć to wielkie szczęście jednak cieszy się z niej cieszy. Oto po krótce moja sytuacja. Niedawno powiedziałam bliskim, ze jestem w ciąży. Partner ucieszony bardzo, jego rodzina też cała w skowronkach, a moi... hm szkoda słów. Mama jeszcze to w miarę normalnie przyjęła chociaż wiadomo martwi się jak to rodzic, ale ojciec... zaczął robić mi jakieś żale jakbym miała 16 lat, nie skończonej szkoły, nie miała pracy, doświadczenia ani gdzie mieszkać! Zaznaczam, ze moja sytuacja życiowa jest w miarę stabilna, partnera również. Ale dla niego powinno się zarabiać 10 tys i w ogóle najważniejsza jest kariera. I stwierdził, że dziecko to myślał, że będę miała przynajmniej w wieku 30 lat...(dodam, że 4 lat do 30 mi brakuje) dodatkowo stwierdził, ze jestem nie odpowiedzialna itd, krzyczał jakbym zrobiła coś złego. Naprawdę czuje się jak nastolatka. Strasznie mi jest przykro... aż odechciało mi się wszystkiego... a te słowa niestety zapamiętam. :(

tatuś jak to tatuś, uważa, że najpierw slub a potem dziecko, a nie odwrotnie. Zaliczyłaś klasyczną wpadkę, więc niby z czego ma się cieszyć? Że ma nieodpowiedzialna córkę, która nie wie jak sie zabezpieczyć?

Najważniejsze to, jak jest pomiędzy Tobą i partnerem, reszta z tym faktem pogodzi się z czasem. Mają prawo do własnych reakcji. Kobieta po 28 roku zycia nazywana jest starą pierwiastką, najlepiej dzieci mieć w młodzym wieku, O ILE SYTUACJA POZWALA.

Najważniejsze to, jak jest pomiędzy Tobą i partnerem, reszta z tym faktem pogodzi się z czasem. Mają prawo do własnych reakcji. Kobieta po 28 roku zycia nazywana jest starą pierwiastką, najlepiej dzieci mieć w młodzym wieku, O ILE SYTUACJA POZWALA.

Najważniejsze to, jak jest pomiędzy Tobą i partnerem, reszta z tym faktem pogodzi się z czasem. Mają prawo do własnych reakcji. Kobieta po 28 roku zycia nazywana jest starą pierwiastką, najlepiej dzieci mieć w młodzym wieku, O ILE SYTUACJA POZWALA.

ja miałam 18 lat jak zaszłam w ciąże, ale wiedziałam że rodzice nie zrobią z tego tragedii. Jak im powiedziałam to widziałam ukryty uśmieszek, nie chcieli się cieszyć, żeby mi nie pokazywać że jednak dziecko w wieku 18 lat to dobra sprawa, ale po kolejnych usg na których dzidzia była bardziej widoczna rodzice skakali pod niebo i już mówili do siebie jak mi rozpieszczą dziecko:-). Dzięki ich pomocy, dobrze zdałam mature, dostałam się na UJ, znalazłam prace.... Lata wyrzeczeń, nieprzespanych nocy, koszmar. Ale dziś jestem menadzerem w dużej korporacji, swoja pracę w wiekszosci wykonuję zdalnie w domu, dlatego że mam 2-gie dziecko:-). Oczywiście mój obecny mąż, jak również ojciec 1-wszego dziecka również osiągnął sukces w swoim zawodzie. To wszystko dzięki nim!! Kocham moich rodziców:-)

tatuś jak to tatuś, uważa, że najpierw slub a potem dziecko, a nie odwrotnie. No akurat to nie jest problemem. Bo ze swoim partnerem jesteśmy bardzo bardzo długo, a mój ojciec nie ma tak, że najpierw to potem to. Jak zazdroszczę tym, których reakcje rodziców jest normalna. I umieją się cieszyć ze szczęścia albo przynajmniej sprawiają takie wrażenie.

Reakcja ich...bez komentarza. Widac tatuś miał już w głowie za Ciebie ułożone życie a teraz Ty nie zrobiłaś tak jak on chciał i jest wielce obrażony, widać ma jakieś niespełnione ambicje, które przełożyć chciał na Ciebie...żal.

A przy okazji dobry teks przynajmniej 30 lat... może w ogóle 40? A potem sie dziwic ze ludzie dzieci mieć nie mogą. Ja bym sie do niego nie odezwała.

twoj ojciec to zwykly cham. skoro ty sie cieszysz to on rowniez powienien. pewnie nie spelniasz jego wymagan. Ja bym zwyczajnie do niego odpyskowala.

Dzięki dziewczyny za słowa otuchy. Mój ojciec niestety nigdy z niczego nie jest zadowolony. Dla niego wartości to kasa i dobre stanowisko w firmie najlepiej od razu bycie dyrektorem. Czasem mam wrażenie, ze żyje w innym świecie i jest oderwany od rzeczywistości. Jest mi bardzo przykro i głupio mi za niego jak się tak mógł zachować.

Cham? Chyba to za małe określenie dla mnie zachowal sie jak burak po tym co przeczytalam. Rozumiem gdybys byla na jego utrzymaniu czy cos znala faceta kila miesiecy nie wiem cokolwiek... a on robi z niczego jakąś szopkę. Masakra co niektorzy ludzie mają w głowach. Reakcja jakbyś kogoś zabiła.

Czuję się taka samotna, opuszczona, zawiedziona. Zamiast powiedzieć no stało sie chciałem zeby bylo inaczej ale nie martw się będzie dobrze czy coś to usłyszałam same przykrości. Najgorsze jest to, ze on strasznie patrzy na innych typu u niego jakaś dziewczyna w pracy ma 30 lat a jakoś jeszcze dziecka nie ma ( ale juz tego, ze nie ma swojego mieszkania, czy stałego faceta to na to już nie patrzy.) Tylko mnie porównuje do każdego.

Doskonale cie rozumiem mnie tez by bylo przykro zreszta pewnie kazdej osobie. Ale myślę, że ochlonie i mu przejdzie.

Nie martw sie najwazniejsze ze ty jestes szczesliwa