Zaręczyny...?

Hej, jestem z chłopakiem 4 lata. Ja mam 22 , on jest prawie 2 lata młodszy. 2 lata temu chłopak po jakiejś kłótni klęknął przede mną i powiedział, że mnie kocha, że przeprasza, że bez pierścionka, ale chce , żebym za niego wyszła i , że to są najprawdziwsze zaręczyny na świecie. Nie dałam mu wtedy jednoznacznej odpowiedzi, ale to co powiedziałam, raczej można było odebrać jako zgodę. Ostatnio jego brat się zaręczył. Chłopak zaczął źle to komentować. Przy okazji oznajmił mi, że nigdy mi się tak naprawdę z pierścionkiem nie oświadczy, bo nie widzi sensu w zaręczaniu się. Dla mnie jest to nieco dziwne, bo przecież kiedyś wypalił z takim pomysłem a tu nagle taka zmiana. Powiedziałam mu, że ja mimo wszystko chciałabym się zaręczyć, może nie od razu teraz, ale na jakiś czas przed ślubem. On stwierdził, że mi się oświadczy jeśli podam mu stosowny argument, jak zaręczyny wpłyną na jakość naszego związku, bo jemu nie potrzebne są takie gwarancje, dla niego ważne jest to, że mnie kocha mocno bez względu na to czy noszę pierścionek od niego czy też nie. Nie rozumiem jego podejścia, tym bardziej, że jesli chodzi o ślub, to powiedział, że go weźmie. Aczkolwiek i co do tego mam obawy, bo ja nie chciałabym całe życie żyć z kimś w kohabitacji, a on ma do tego bardziej luźne podejście. Nie chcę mu wiercić dziury w brzuchu o te zaręczyny, ale boję się, że będąc z nim ślubu także nie wezmę. A chciałabym spełnić swoje marzenia i być pewną tego, że on nie zostawia sobie wolnej drogi ewakuacyjnej w razie czego. Wiem, że ślub czy zaręczyny nie są gwarancją, bo uczuć nie da się zagwarantować, ale mimo tego, dla mnie takie rzeczy są ważne. Czy powinnam się pogodzić z tym, że on mi się nigdy nie oświadczy i być może się ze mną nie ożeni i po prostu żyć z nim dalej, czy znaleźć kogoś kto bardziej zrozumie moje potrzeby i będzie potrafił pójść na kompromis? Co o tym sądzicie?