jedynakiem jest być dobrze tylko w dzieciństwie

potem już nie bardzo... znacie np. bezdzietnych jedynaków?

ja tam nie narzekam

ja tez nie narzekam. współczuje wszystkim straconym z rodzin wielodzietnych, co nawet własnego konta zazwyczaj nie mieli.

Taaa chcesz z moją mamą pogadac, która ma 4 rodzeństwa :O?

To prawda. Jestem jedynaczka. W dzieciństwie mi to nie przeszkadzało, rodziców miałam bardzo fajnych, dużo czasu mi poświęcili. Miałam kolegów i koleżanki. Mama urodziła mnie późno, miała 30 l. Teraz ja sama mam 30 Mama zmarła rok temu na raka. Ojciec juz tez po 60 a słabo się z nim dogaduje teraz, mimo że mieszka ze mną i narzeczonym. Dzieci jeszcze nie mamy. Staramy się. Czuje się samotna. Mam faceta ale nie mam już w ogóle rodziny. Ciotek kuzynek nikogo. Moje dziecko nie będzie miało babci. Od faceta rodzina na drugim końcu Polski. Teraz dopiero żałuję że nie miałam rodzeństwa.

jestem jedynaczka i nawet ciocia nie jestem dla nikogo!

coś w tym jest. Jestem jedynaczką, mam 22 lata, rodzice nie żyją (i jest takie wrażenie, że jest się kompletnie samemu). Mój narzeczony też jest jedynakiem. Niby mamy rodzeństwo cioteczne czy dalsze kuzynostwo ale to nie jest to samo.

jedynaczka może być tylko tzw. przyszywaną ciocią

Moja przyjaciółka to bezdzietna panna, jedynaczka. Jest nieszczęśliwa, wiele razy mówiła mi o tym, że chciałaby mieć na świecie kogoś, z kim bezwarunkowo byłaby związana emocjonalnie, w sensie rodziny właśnie. Z ojcem nigdy się nie dogadywała, z matką też średnio, faceta nie ma i pewnie mieć nie będzie. Żyje sobie z kotem i poza pracą nie ma nic, co stanowiłoby jakiś fundament w jej życiu.

jak byłam dzieckiem rzeczywiście miałam lepiej niż inne dzieci będąc jedynaczka teraz z wiekiem wcale lepiej niż moi rówieśnicy nie mam

gość 2014.12.26 Taaa chcesz z moją mamą pogadac, która ma 4 rodzeństwa pechowiec.gif ? xxx Pogadać może ze mną:) Mam 4 rodzeństwa, mąż ma podobnie i jestem dokładnie tego samego zdania co autor(ka). Fajnie w dzieciństwie, potem już niekoniecznie. Ja miałam odwrotnie, w dzieciństwie nie zawsze fajnie, ale teraz tak. Poza tym nie chodzi o wpadanie w skrajności jak to próbujesz zasugerować. Tym jedynakom co tutaj piszą, że nikogo nie mają tak naprawdę wystarczyłaby tylko jedna siostra, albo brat.

Byc moze. Ja mam kilkoro rodzenstwa, wychowywalismy sie w raczej biednym domu, bez dobrej atmosfery, ciagla walka o byt, podbieranie ubran z koniecznosci, spanie po dwoje w jednym lozku, wyscigi do kibelka itd. Teraz tylko z jedna osoba nadaje na tej samej fali, z pozostalymi za duzo mnie rozni, niespecjalnie mamy ochote sie spotykac. Ale za to z ich dziecmi mam fajne relacje, takie przyszywane moje dzieciaki troche :-) i to jest dla mnie duza radosc, bo wlasnych jeszcze nie mam.